Kimseye bahsedemezdim | Ferhat Soylu

Kara gözlerin gelir aklıma, bazen köprücük kemiklerin. Sana sarıldığımda önce kara gözlerinden ardından da köprücük kemiklerinden öperdim. Sonra kokunu alırım. Tüm ciğerlerim senin kokunla bayram eder. Gülmene kurban olduğum, gamzelerin çok güzel… Evimde, yurdumda belli o yüzündeki çukurlardır.

Bir gülümsemen ile her şey yoluna girerdi. Ve senin kalbinden asla kimseye bahsetmezdim. Çünkü; senin yüreğini tabir edecek cesaretim yoktur.

Ah be kadın söz uçar yazı kalır. Bende seni kimseye anlatamıyorum. Dünyanın sonu gelene kadar yazılarımda şiirlerimde olacaksın. Olur da bir gün beni yazma dersen kırarım kalemi, katladığım kağıtları gömerim yerin en derinlerine…