Çekirdek yalnızlık | Ayşe Dağlıoğlu

Ben gittiğimden beri daha huzurlusun,
Çayını demliyorsun, denizi seyrediyorsun
Artık seni alıkoyan bir şeyler yok
Kahvaltıda kaç şeker atacağını hesaplıyorsun
Zeytin çekirdeğini kim en fazla biriktirecek… eşin dostun çekirdek aile
Günlük sohbetine karışıyorsun,
Dedim ya ben gittigimden beri huzurlusun

/Her şeyi olduğu gibi yaşıyorsun/

Bana gelince,
çayı unutuyorum masada
şeker parçalarını yuvarlıyorum
buz gibi kalıyor yalnızlık bardağın dibinde
sayı saymayı da unuttum
aklımın çekirdeği… sahi?
Gerçi öyle kolay değil
öğrenebilmem cebiri

İyi düşüncem işte!
sağ elimi hep sol elim ısıtıyor,
sonra iki elimin arasından
kuşları gökyüzüne bırakıyorum,
kuşun rengi önemli mi
gökkuşağı oluyor birdenbire,
sadece sıcak bir mavi
rengarenk kuşlarda zeytin dalları

Bir uçtan bir uca…

/Haddimi bilmeliyim/

Başka ne isterim,
şu an’ dan sonra

Ayşe Dağlıoğlu