Ah Kalbim | Aycan Saraçoğlu

Birer sayıdan mı ibaret olacaktı hayatlar?
Ah kalbim sızlar
birer birer giderken canlar.

Hoyratlığımızın, şımarıklığımızın oburluğumuzun bedelidir belki ödediğimiz tutsaklığımızla,
tam da bahara çiçeklenirken doğa.
Bayram geliyormuş bize ne.
Kapalı bütün kapılar.
İçimizde sinsi bir katil var.
Upuzun, kalın gölgeler düşüyor üzerimize dünden kalan.

Her gün dünyanın bir yerlerinde insanlık kan ağlıyor hala.
Hiç bitmedi savaşlar
biz duymasak, görmesek de.

Kör ve sağırdık.
Bencil ve ruhsuzduk birbirimize, bütün canlılara ve doğaya.
“Alma mazlumun ahını,
çıkar aheste aheste”.
Aldık işte çekiyoruz hep birlikte.

Ah kalbim sızlar ölümlerle hasretlik can yakar.

Bir gün karanlık gölgeler arasından, ille de çıkıp gelecek özgürlüğü bekliyorum.
Önünde insanlar,
en önde
çocuklar, gençler
sen ve ben.

Tepemizde güneş,
ardımızda, puslu derin mi derin
bir zifiri karanlık.
Önümüz bahar.
Önümüz HAYAT.

Aycan Saraçoğlu