Haftanın Hikayesi | Muzaffer Çiçekçi | Öznur Eren Kanarya

Bizim mahallenin üst tarafıdır Çiçekçi semti … Çiçekçi’ye girişte, caddenin başındaki köşedeydi o çiçek satıcısı… Adı Muzaffer’miş, sonradan öğrendim adını, çok sonra… Unutmamak üzere..

Bazen yalnız, çoğu kez eşiyle, her mevsim köşesinde satardı çiçeklerini… Her zaman çiçek alamasam da selamsız geçmezdim önünden. Hal hatır sorar, bereketli satış dilerdim her seferinde… “Allah razı olsun abla… Güleryüz yeter. Herşey para demek değil ki…” derdi.

Yeni yılın ilk günlerinde yok oldu birden… Önce boştu tezgahı, sonra tezgahı da kayboldu ortadan. Sanki onca yıldır o köşede hiç olmamış gibi sır oluverdi…

Sonra öğrendim olan biteni… Birileri şikayet etmiş bizim çiçekçimizi ve zabıta alıvermiş tezgahını, yasaklamış o köşede satış yapmasını… Rivayetler muhtelifmiş işgüzar şikayetçi hakkında… Görmediğimiz için yazamam burada…

Öğrendiğimde, “Yapılabilecek birşey olmalı onu geri getirmek için…” dedim. ” Şaka Kuaförün dükkanında imza toplanıyor.” dedi olayı sanal alemde duyuran komşu kafe sahibi Düriye hanım…

O dükkan, bizim apartmanın alt katındadır. Dükkan sahibi Mustafa Şaka, mahallemizin iyi yürekli, yardımsever insanıdır. Genç, yaşlı demeden ihtiyacı olan herkesin önce o koşar yardımına… Şaşırmadım imza merkezi oluşuna…

İmzaladım dilekçeyi. Mustafa bey, ayrıca ilgililerle konuştuğunu, sonuçtan ümitli olduğunu anlattı…

Önceki gün, dışarı çıkan kızım aradı. Telefondaki sesi heyecanlıydı : “Anne sana güzel haberim var, çiçekçi tezgahını açıyor… “

Derhal intikal ettim o köşeye… Doğruydu haber.
Çiçekçi Muzaffer, geri dönmüştü gerçekten de.
Zabıtanın el koyduğu tezgahının yerine yenisini almış ama açmamıştı henüz… Yerdeydi çiçek demetleri ve o elindeki kovaları, karşı köşedeki çeşmeden doldurmaya gidiyordu. Dönmesini bekledim. Konuştuk biraz…

“Yirmi yıldan fazladır buradayım. Babam da buralıydı abla. Evimiz de üst mahallede…”

“İki aydır, nasıl geçindiniz? Kim, neden şikayet eder seni? dedim.

” Komşular sağolsun… Bilmiyorum ki kim istedi gitmemi? Onu Allaha havale ettim. Ama iyi insanlar da var. Benim için beş yüzden fazla imza toplamış ahali… “dedi yüzü aydınlanarak…

” Biliyorum. Geçmiş olsun… “dedim”
Nergis getirmemişsin… “
” Nergisler yarın gelir”dedi “Şebboy vereyim sana… Siftahı senden, bereketi allahtan…”

Böyle başladı Muzaffer çiçekçinin semtimizdeki yeni dönemi…

Dün akşam eve dönüşte bir demet nergis aldım ondan… Yüzü gülüyordu. “Abla, dün senin şebboylar uğur getirdi. Öyle çok satış yaptım ki. Siftahın uğurlu geldi… Sağol…” dedi.

Çiçeklerin zaferi bu… Çiçekler kazandı…
Mustafa bey, Düriye hanım ve adını bilemediğim diğer iyi yürekli insanların çabasıyla…

İyi şeyler de oluyor ara sıra ve şu asık suratlı dünyayı aydınlatıveriyor. O iyi şeyleri görebildiğimizde bizim de içimiz aydınlanıyor. Öyle anların yüzsuyu hürmetine dönüyor dünya… Sizce?

Öznur Eren Kanarya