Susup kalıyorum | Gökhan Gurbetoğlu
Kalıyorum susup.
Gecenin karası bulaşmış bir kelime avuçlarımda… parçalıyorum, parçalıyorum. Parçalarından kırıntılar çıkarıyor, gidemediğim yol boyunca izler bırakıyorum. Geri dönmek için mi?
HAYIR…
Hayır, o kırıntılar yoldaşım olsun diye. Bilmem ki belki de kendimi ufalayamadığımdan, gecenin karası bulaşmış kelimeden alıyorumdur hırsımı.
Aşk mı güldürmeyin beni… umut mu kahkalar mı istiyorsunuz, yanılıyorsunuz. Bir sürüngen gülemez ve kahkaha atamaz ki.
Zayıf bir ruhum işte… hele hele yürek birde atmaya görsün. Düşlerden manzaralar yaparım kendime. Bakın ne kadar çok manzara var gözlerimde.
Yüreğimi toplayıp gideceğim uzaklara… ama senden değil çünkü sen zaten uzaksın bana.
Korkma kaçmıyorum senden… gerek yok ki buna. Ne zaman sokulsam… evrenin en uzak yıldızısın bana.
Gökhan Gurbetoğlu