ESKİMİŞ UYKULAR ŞİİRİ | Necdet Arslan

İlk sözün taptaze duruyor,son sözünü
unuttum.o bahçeler yabancı dilin bozgun alanı
yeniden koyulmak mı aşka
İki kaşının arasından nereye uzanılırsa
Karışık bir acı.dağılıp saçılmış bir düş demeti

Gamzelerinin deltalarında soluklandığım
eskimiş bir uykudan yolu şaşırmak gibi
Soluğum donuyor dudaklarında
Üşümüş bir kuşun alnı ellerinin sıcaklığı
Gece fırtınasının pençelerinden almak seni
Ve hangi yarım kalan tarafında açacaksa
kasımın son çiçekleri

Bu nasıl bir son güz ölümü ki
Yüreğinde kurşun olup donuyor her şey

Narin bir düş demeti sığınıyor iki kaşının arasına
Biraz tedirgin biraz inat ve biraz başıma bela
Karışık acının yayılışı gibi dağılıp saçılarak
Nereye uzanacaksa
Bu kırık hava

Çoktan unuttum ilk sözünü
son sözün saplandığı yerde taptaze duruyor
geçmiş yıkılmış köprüler enkazı

Sevdanı uçurumlara şikayet ediyorum
Katıla katıla gülerken sen,
Dermansız yapraklardan farksızım
Bilmiyorum ne yana savrulacağımı
Sol yanından son kez düşerken