Hazer | Remziye Taş | Barış Çiçek

Believe ye

katledilen çocuklar mezarlığında
ölülerin bedenini sarmalayan
toprağın rızkını çalıyor karıncalar

sökük ameliyat ipleriyle
kadavraları dikiyor şeytan
ebabil kuşları taş döküyor çirkef çukuruna
muson yağmurları çörekleniyor göğsüme
aralıksız kusuyorum kinimi
yeryüzüne

kangren rüzgarların savurduğu
küfrün saltanatında filizlenen piç tohum
’ateş krallığında ’ kan kusturacak yeryüzüne
suyu yak avuçlarında ve ateş serp yüreğime
vahşi ırkın ayinlerinde zedelenmesin çocuk ahvalim

aklım kendine göçebe
arala göz perdelerimi hazer
ben kendimin uçurumuyum
kevgire döndü içim hüznüm dorukta
kor yüreklerde derin sızı
boşluğa ıslık savurmak kadar yalan
kamçılandı gözlerim
kanamakta

güzlerinin küllenen rengine asacaktım
asırlık dualarımı
benliğin ipleriyle
hıçkırık tınılar sendeliyor beynimde
ruhumun rengini aıyorum satır aralarında
ruhum çürüyor hazer

kalk
zamanda kaybolmuş gölgeleri aydınlat.
korkaklığa savrulan ruhuma güneş ol..
gözlerimi çehrenden ayırma Hazer
melani gözlü varlıkların şerrinden koru dua ile
gözlerim parçalanıyor ’kadavra düşlerde ’
tünelin ucu saf karanlık

kemikleri sızlıyor anıların
beni yüreğinde öldür hazer
öldür

Remziye Taş & Barış Çiçek

Formun Üstü

Formun Altı