Yol Yakınlaştıkça Uzaklaşıyorum Senden | Bektaş Çağdaş

Sadece istasyon ışıkları yanardı
insanların ter kokusu sinmiş vagonlar yaklaşırken şehire…
vahşi ve uygunsuz anlarda
sevgilimin kucağında
yakalanmış gibi korkardım

insan kalabalığının ortasında
ter kokularının yayıldığı vagonlarda
ahlaksız bir filim setinde gibi
tüm heveslerimi öldürmeden
vahşi düşler kurarken

güzel bulduğum her anı yaşardım
meraklı gözler bakarken üzerimize
ten kokularına aldırmazdım

ilk istasyonda inecekmiş hissiyle
ormanın karanlığından kopup gelen
vahşi atın kişnemesi gibi kükreyen
mutlu sona ulaşırken aldırmazdım
çevremizi sarmış zehirli sarmaşıklara
içimdeki vahşi ahlaksızlıkları serbest bırakırdım

sesimi susturma ihtiyacı duymadan
gecenin ortasından geçen tren sesi gibi
hiç bir leke bırakmazdım sana bağımlılığımdan

Bektaş Çağdaş

1 Aralık 2019