Ateşe Yazgılı | Neslihan Dağlı
Hüzün çiçekleri büyütüyorum içimde
İsa’nın çarmıha gerilişini izliyorum
Ölü çocuklarını kefenlerinden
sıyırmaya çalışıyor anneleri
dualarının karşılığı olmaksızın
Ateşe yazgılı olmak;
kadın olmak bu evrende ve de çocuk
olmak
anlamlar yüklemenin boş beleşliğinde
ama bayım ama hep en baş rolde
hükümsüzdür artık;
çocuk olmak ya da kadın olmak
bu dünya keşmekeşinde
kendinize saklayın artık o çiçekli
böcekli
gerçek olmayan nidalarınızı
harflerinizi, kelimelerinizi
cümlelerinizi dizelerinizi
nereye göndereceğinizi
bilmediğiniz çiçeklerinizi
bahtıma ne çıkarsa döngünüzü
nasılsa doyurmuyor gözünüzü
açgözlülüğünüzü, nefsinizi
siz aşkı kirleterek hazzına
varanlar;
kalbine bir serçe dokunuşu
yetecek kadınları öldürdünüz
oysa bir serçenin,
son kanat çırpışına yazgılıydı onlar