Yenilgilerim | Yaşar Üstün

Yenilgilerim
hayata nazar boncuğu
Promete’nin Zeus’un
elinden ateşi çalması
meydanlarda havai fişek gürültüsü
aç karınlı toklara
kalp sancısı
karanfil düştükçe
yakama
ne şiir biter
ne avuç içi yaralarım
ölüme koşmalar
maddenin ötesi
insanın kendi içinde düştüğü kalktığı yeri bulmasıysa
yüzünü
sabahla temizle
uyandığın an
kuşlara ekmek at
kaldığımız yerde
nereden kırılırsa kırılsın zincirler
kay kay kaydırmacalar
oynadığımız tahtavarelliler
aşkı ekmeğe mayala ki
lokmalarda
sevgi bölüşülsün
düşün
düş-mesin
kapı arkalarına
gördüğün
her çiçek kokusu
yanağında
al elma olsun
tanrı
zaten meleksiz kaldı
gözlerini kapattı
saklanbaç oynamıyor bizimle
istasyonlar treni kondöktörsüz göndermiyor
sağına soluna intihar yalnızlığıyla yapışan
bırakıp gitmeler
ezilmiş yaprak kurusu
“Marmara”
kalbimin en ince acısı
” şiir biter mi
şair ölür mü hiç “
attığında mürekkep kanayacak
damar
yara dediğin
çıkarıp
atılacak kabuk
hüzün bitmedikçe
umudu koluna takıyor
hayat
cebinde 1.5 lirayla
eliyle ölenlere
utancı yazılacak
şiirken
içimiz dışımız
güneşle de
ateşle de
yanıyor…
yanıyor…
…

Kasım 2019