“ADIM SU” Kitabı Üzerine | Mustafa Söylemez

Yazar: Mehmet Mevlüt Bulanık.

’ADIM SU’’ adlı şiir kitabı Ağustos-2019 da Ankara’da basılmıştır. Son Çağ Kültür yayımlarının sertifikasına sahiptir. 68 sf. Olan kitap yüklü şiir içeriği ile sanatsal ağırlığını ilk anda duyumsatıyor. Önce kapatan söz edecek olursak, kısaca algımız şu olmuştur.
     Kayıklar ve üç balığın Karşılama Çerkez oyunuz tarzında kavga ya da dans esen balıklarıyla güzel bir Şiir kitabı kapağını beğenmemek elde değildi. Duru ve derinlikli kapak önce büyüteçle sonra mikroskopla incelememizi gerektirdi. Deniz yüzeyindeki dalgaların katmanları ve deniz obruğu oluşturmaları değer görseli oluşturmuşlardı. Önsöz acılar okyanusunda boğulmamış ama direnmiş bir kişinin çeliğine su verilmiş yaşamını ibretle anlatmaktadır. Kültür, insan, barış her değerin düşmanı 12 Eylül Faşist hareketi yargısızlığı ve acımasızlığıyla onu yıllarca ezmiştir. Bu acılardan süzülüp bal olmuş şiirleri okudukça insan kültüre olan inancını güçlendiriyor. Taklitlerden uzak, iç dünyasını süzgecinden geçiren şiirler çok farklı redif ve kafiye düzeni içindeler. Eski Yunan şiiri uyak ve kafiye düzenini inşa edilmiş görmekteyiz.
     ‘’ Kalk girelim
     Bir yaz daha bitti’’ diyor amcam
     Ay batarken ufkumda
     Göz göze geldiğim
     Pas tutmaz anılar düştü aklıma.’’ Ay batarken metaforu ilginç çok sık bulabileceğimiz bir gün hali değil. Dikkatle gözlediğimizde ayın batışı üç beş günle sınırlı olmalıdır. ‘’Pas tutmaz anılarda’’ savaşçı ve aykırı bir insan duruşunu betimliyor. Alıma düştü derken hiç aklımdan çıkmıyor izleğini içimizde Küreselleştiriyor. Ayrı ve farklı bir ustalıkladır, bu algı.  Nice şairler yazdıkları kitapları yaktıracak güçte bir şair.
     ‘’Kır çiçekleri ve böğürtlen
     Yol kenarı selvi ektim
     Yeşilin ucu dolanıyor boynuma
     Gönül Med
     Göz Cezir
     İçimde esenlik
     Kovanda bal bu bahar.’’  Sf.16 BU BAHAR  şiirinde ise çok varsıl bir anlatımla karşılaşıyoruz.. Gönül ülkeleri, altınları, beklide sarayları isterken, her şeye tok gözlü şairin gözü kendi kıyılarından içeriye doğru gerisin geri çekiliyor Cezir’le, ‘’Yeşilin ucu dolanıyor boynuma’’ bu bir evrensel barış çığlığı olmuş şiirde.
    ‘’GECE YAVAŞÇA’’ şiirinde sf.25
    ‘’Gem tutmaz bir kısrak
    Delip geçiyor yüreğimi
    Dokunduğum yıldızları bardağıma doldurdum
    Orkestra şefi kanarya kafeste hoyrat çekiyor.’’  Kısrakla iç içe olmanın şiirsel güzelliği okuyucuyu büyülüyor. Yıldızları bardağa doldurmak resimsel anlamda olağanüstü olmuştur.
    ‘’ Kaç sevişme
    Candan üfledim
    Gönlüme yamalı ölüyü
    Zeytin dalı hala yeşil
    Güvercinse akıllı mavi.’’  Sezar’ın kırk yük odunla yakılmış bedenine ve çağdışı ölü seviciliğine aykırı bir duruş. Hala yeşil olan zeytin dalıyla hasta ziyaretinin önemi vurgulanmış bu ise bir ilktir şairi büyültmektedir.
    ‘’KALBİM DUL’’ adlı şiirinde sf.32 kelebek, melek, şarap kıyamet Homeros şiiri tadında iç müziği dinleti biçiminde duyumsatmakta, sanata ve insana olan derin inancı korkusuz insanı bize işaret etmektedir. Burada pek b,ilinmeyen bir redif ve uyak düzeninin kurgulanmış olduğunu görmekteyiz.
     Antakya Yazarları ve eleştirmenlerine saygı adına yazdıklarımıza burada son vereceğim. Mutlaka büyük dernek başkanları, organizatörler bizden daha iyi yorumlar yapacakladır. O kişiler profesyoneldirler ve ömürlerini yazarları geliştirmek ve yüceltmek uğruna adamışlardır.

     Mustafa Söylemez