Haftanın Yazarı | Burhan Günel Kimdir?

Hayatı ve eserleri..

Çocukluğumu sakladım sana,
Savunmasız gönül yurdumu | Aşka Yorgun

Burhan Günel, son dönem romancılarımızdandır.

7 Nisan 1947’de Antakya’da doğan yazar, 21 Aralık 2012’de İstanbul’da vefat etti.

7 Nisan 1947’de Antakya’da dünyaya geldi. 21 Aralık 2012’de İstanbul’da hayatını kaybetti. 1965 yılında Konya Erkek Lisesi’ni bitirdikten sonra 1967’de Hava Harp Okulu’ndan mezun oldu. çok başarılı eğitim kariyerinde, büyük bir başarı elde etmiştir. Örneğin, maliye sınıfına geçerek çeşitli illerde görev aldı. Daha sonra kendi isteğiyle emekliye ayrıldı. Adana İktisadi Ticari İlimler Akademisi’nde okudu. Karşı Yayınları ve Karşı derginin yöneticiliğini yaptı. Edebiyatçılar Derneği ve Dil Derneği üyesidir.

Öykü, kitap tanıtım ve eleştirileri 1971’de başta Cumhuriyet gazetesi sanat eki olmak üzere Güney, Varlık, Yansıma, Türk Dili, Yen Ortam ve Oluşum gibi dergi ve gazetelerde yer aldı. Öykü ve romanlarında kendi hayat hikayesinden yola çıktığı gözlendi. E. Canberk’e göre “Kasaba ya da kentlerin uzak mahallerinde oturan dar gelirli insanların acılı ve sıkıntılı yaşamlarını yalın bir dille anlatması yönünden Orhan Kemal gerçekçiliği çizgisinde göründü. “Ökse” adlı romanında ağa oğlu olduğu için çalışmayı kendisine yediremeyen, dört çocuklu bir aile babası ile kendisinden oldukça küçük karısının çıkmazdaki yaşam öykülerini konu edindi. Sevgi ve aşk kitaplarının ana temalarından oldu. Çoğu kez bireysel gibi görünen genel yaklaşımın arka planında toplumsal sorunlar hep vardı.

Necati Mert Burhan Günel hakkında: “Burhan Günel Sevgi Bağı ile şehir ve kasabaların küçük, arkasız insanını konu ediniyor. (…) Kişilerin, karşıtları insanlarla pasif bir karşılaştırmaya sokulması ve toplumsal olayın her yönden didiklenmesi; yani kişilerin karşıtlarıyla aktif bir mücadeleye sokulmaması ve toplumsal bir olayın da asıl vurulacak yanını vurmakla yetinilmemesi Burhan Günel’in hikayelerine ayrıntıyı getiriyor. Burhan Günel’deki ayrıntılar bir denetimsizlik sonucu değil hikaye için seçilen ana düşünceyi ve amacı yetersiz görerek girmişlerdir. Bu ayrıntılar asıl amaç ve düşünceye dolaylı, ama kendine doğrudan bağlıdırlar ve hikaye sınırını zorlayıp genişleterek roman bütünlüğü içinde yer almayı istemektedirler” değerlendirmesinde bulunmuştur.

Burhan Günel, “Sevinç Dolu Bir Akşam” ile 1979 Kültür Bakanlığı Çocuk Yapıtı Yarışması Ödülü, “Acının Askerleri” dosyasıyla 1981 Mehmet Ali Yalçın Roman Ödülü, “Başka Bir Yaz” ile 1981 Türk Dil Kurumu Hikaye Ödülü, “Kalanlar ve Gidenler” dosyasıyla 1982 Mehmet Ali Yalçın Roman Ödülü, “ Yine Bir Gülnihal” ile 1983 Nevzat Üstün Öykü Ödülü, “Söylence” ile 1994 Ömer Seyfettin Öykü Ödülü, “Ateş Uykusu” ile 1997 Yunus Nadi Roman Ödülü, “Çiçekler Konağı” ile 2000 Yunus Nadi Öykü Ödülü’nü almıştır.

ESERLERİ:

ROMAN: Ökse (1972), Umut Zamanı (1974), Yağmurla Giden (1976), Aksayan (1980), Acının Askerleri (1981), Kalanlar ve Gidenler (1982), Ve O Güzel Kadının Çocukları (1985), Eski Desenler (1986), Yasak Odası (1987), Baraka (1991), Ateş Uykusu (1997), Bütün Zamanlar (2002), Ateş ve Kuğu (2004).

ÖYKÜ: Sevgi Bağı (1974), Başka Bir Yaz (1980), Dünyanın En Güzel Kadını (1983), Yine Bir Gülnihal (1984), Nergis (1986), Bisiklet Günleri (1987), Fayton (1988), Evet Aşk (1990), Ateşi Seçtim (1993), Karanfil ve Hançer (1994), Çiçekler Korunağı (1999), Kar Düşleri (2000), Uzun Yol Sürücüsü (2001), Taraça (2005).

ŞİİR: Sonsuz ve Gizli.

DENEME-ELEŞTİRİ-İNCELEME: Benzer Romanlar (1986), Karşı Yazılar (1994).

ÇOCUK KİTABI: Evcilik Oyunu (roman, 1973), Ağlama Bebeğim (roman, 1976), Sevinç Dolu Bir Akşam (öykü, 1979), Dost Eller (roman, 1980), Sevinç Dolu Bir Akşam (öykü, 1983), Kayısı Ağacı (öykü, 1987), Güvercinler (1990), Kelebekler Uçar Gider (1990), Züleyha (1990), Penceredeki Çocuk (roman, 1991).

GÜNLÜK: Günlerden (1994).

Edebiyatla ilgili birçok yazısı da bulunan yazarın ayrıca TRT’de seslendirilmiş sayısız radyo oyunu da mevcuttur. Günel’in eser verdiği edebi çalışmaları arasında, çocuk edebiyatı da var. Günel, 70li yıllardan vefatına kadar çocuk edebiyatı alanında da birçok esere imza atmıştır. Çocuk romanları ve hikâyelerinden oluşan bu ürünler, ondaki çocuk sevgisi ile çocuklara verdiği önemin de bir göstergesi olarak düşünülebilir.

Günel, ‘Çocuk ve Edebiyat’ başlıklı yazısında; “Çocukla, çocuklukla edebiyat arasındaki ilişkiyi her zaman canlı tutan pek çok yazarın, ozanın olduğundan söz eder. Türk edebiyatında bu isimlere örnek olarak Oktay Akbal, Osman Şahin ve Muzaffer Buyrukçu’yu gösterir. Çocukluk acısının yazar olarak kendisini de çok etkilediğini, yazarlığının ana izleklerinden birini oluşturduğunu söyler. Özellikle öykülerinde bu durumun çok belirgin olarak hissedildiğini ifade eder. Çocukluğunun tüm ürünlerini beslediğini, çünkü çocukluğunun sıkıldıkça hâlâ sığınmakta olduğu bir korunak olduğunu ve yalnızca kendisini koruyabildiğini, dışarıdan gelecek saldırılara karşı o zamanlarda olduğu gibi yine savunmasız olduğunu, kapısının her zaman kendisine açık olduğunu, bir bozgunun önünden kaçıp girdiği o kapıdan kimi zaman şiirler, kimi zaman öyküyle çıktığını vurgular. Çocukları çok sevmesinin nedenini buna bağlar. Çocukların kendisine savunmasız çocukluğunu anımsattığını belirtir.

Çocukluğumuzun aslında soldurulmuş, sonra da öldürülmüş çiçeklerle dolu olduğunu; sevinçlerimizin, özlemlerimizin, umutlarımızın yetişkinliğin dışa açık sürecinde öldürüldüğünü ifade eder. Bu yüzden yazdıklarımızda bir yandan çocukluğumuzdan beslendiğimizi bir yandan da onu diri tutmaya çalıştığımızı, böylelikle çocukluğun dönüşüm içinde edebiyatı beslemeyi sürdürebildiğini, çocukluğun beslediği edebiyatın ise çocukların gönenciyle zenginleştiğini, dolayısıyla sanat üretiminin başlıca hedeflerinden biri olduğu üzere dünyanın güzelleştiğini belirtir.

”1 ÇOCUK ROMANLARI Evcilik Oyunu Yazarın ilk çocuk romanı ‘Evcilik Oyunu’dur. 1973 yılında Milliyet Çocuk Kitapları dizisinden çıkan kitap 334 sayfadır.