Yayla Gülüşlü Akar Zaman | Hatice Altunay

Hatay Dörtyol, Bağrı Açık kültür ve Sanat festivali “Yayla sevgisi, Çukurova ve Toroslar ,Toprak Sevgisi temalı şiir yarışması birincisi… Düzenleyen Mustafa Söylemez.

ol Bağrı Açık kültür ve Sanat festivali “Yayla sevgisi, Çukurova ve Toroslar ,Toprak Sevgisi temalı şiir yarışması birincisi… Düzenleyen Mustafa Söylemez.

Kiremit rengi toprağın biricik sevdalısı

Pembelisi, morlusu, sarıcası, akçası

Uzun ömürlü açanı, dokununca tozanı

Çok adım vardır dillenir.

Bana yayla gülüm der ilkin beni sever

Mayıs göçeri Fatmagül Teyzem ve evlatları…

*

 Torosların bağrında yayla gülüyüm ben.

Kim bilir, kim anlar tozpembe gülüşümden.

Kuşbakışı sözcükler dökülür yanağımdan

Ötemde bana serenat yapan kınalı keklik

Bir dağ çileğinden havalanır kanatları.

Ayaklarımda kiremit rengi toprak varsıllığı

Tepeden tırnağa kızarırım.

Berimde incecikten kum tepecikleri

İçinde karıncalar: Bal renkli tepeden gözlüsü, irice uzun siyah bacaklısı

Kımıldanır binlerce çeşit canlar.

Canıma can katan miniklerim benim.

Bir şahin ağırdan süzülür.

“Benim meskenim dağlardır.” diyen ozan gibi

Sözcüklerim defnenin ölümsüzlüğüne dökülür.

Savrulur, uçuşur renklerim…

Kimse bilmesin, kimse bulmasın beni.

Olduğum yere döküleyim isterim

Nihayetinde dağcılar bulur beni gün ışığına çıkarır.

Oysa, ben yalnızca çobanları severim.

Korkarım insan içine çıkmaktan.

Toprağımdan söküp alırlar

Koca karınlı kentlere taşırlar diye içim titrer.

Bana bir el dokunmak ister

Solgun gülüşler bırakırım avuçlarına kokulu.

Yerinde kalsın der doğacı bir ağız.

Burada rahatım iyi .

Göğe bakarım.

Bulutlara göz kırparım.

Garip bülbül beni bulur hoşnut olurum.

Dağ çileği beni görür, içi dolar ballanır.

Akıllı canlının çok azı anlar dilimden.

Onlar şıpsevdidir bugün sever

Yarın bir köşecikte ölümü beklerim.

İnsan sevmeyen yaban gülüyüm ben.

Amanosların yamacında güneşte kavrulur

Güzü, yağmuru beklerim.

Bilirim bulutlar iki gözüm

Beni duyar.

Kavruk sesimi, acımı, sızımı duyar

Asla ölüme terk etmez beni.

Köklerimden kurumadan

Bana haber gönderir kuşlarıyla…

İnce bir yel gövdemi sallar

Kıskıvrak kara tül örtünür mavilikler

Gök gürler…

Bulutlar iki gözüm.

Döker çağıldayan sevdasını üzerime.

Gövdemden inceden akar ince bir can suyu

Suya doyar köklerim.

Kızılca akar sevinç dolu yollarım.

Ben yaban gülü

Kimi der ömürlü şakayık.

Kimi der ömürsüz pembecik.

Tepeden tırnağa gül olurum baharda

Uzun yataklı Torosların biricik gülüyüm.

Uzaklardan çok uzaklardan incecikten bir şarkı savrulur.

“Yaban gülü gibisin dağda, kırda, bayırda.”

 Sivri dilli taşların içinde yaşarım

Yılandili zamanın içinde gülümserim.

Ben yaban gülü.

                                              Hatice  Altunay