Yangınlar Zamanı / Aziz Kemal Hızıroğlu
Ateş aralığında indim sulara
gümüş dalgalara deniz yıldızlarına
dizlerime ulaştı tuz
çıldırdı yeryüzü düğüm düğümü kucakladı
arkadaşlar tutuklandı dostlar vuruldu
yangınlar zamanıydı uzadı gitti acı
yüreğim usuma mor pompaladı
düştüm kalktım, kalktım düştüm
çukur beni almadı bedenim bir yerlere sığmadı
tutacağım el kalmadı kollar yene bırakıldı
anneler yıldızıyla kaydı gitti çocukluğum
gençlik kocatıldı leventlik pusulandı
yangınlar zamanıydı beslendi durdu acı
usum yüreğime kor pompaladı
kaçırdığım aşklara yandım omuzlara
ağladım
meçhullere kayıplara ağıt sultanlıklarına
umutlarıma ulaştı tuz
yalnızlığa sığındı yeryüzü yaraları
denizle gök arasında göçü unuttu kuşlar
inka bitirildi afrika düşürüldü asya kanatıldı
ortadoğu ayaksız halaylara kaldı, kanlı düğünlere
yangınlar zamanına tanık olmamı
istiyor tarih
ah, bu yıl da unutuldum ölümümce
Aziz Kemal Hızıroğlu
(*) İnsan Neresi, Parşömen Yay, Mart 2009