Varlığın Buğulu Bir Bakıştı | Selahattin Yetgin

Biriktirilmiş sevgi sözlerimizin içsel karalamalarında

Her sevda umuda kundaklamadır yalnız bir bedeni

Her aşk olmazlığa ve özleme yürümektir aslında

Gönlümüzün derin hazlar aradığı bal kovanlarında

Sevda buruk tadılır çoğu kez, sokuluruz yalnızlığımıza

Oysa sen, bir bakışınla mevsimleri değiştiren soylu aşk!

Sokuldun hoyrat gümbürtülerle sinsi bir korku gibi içime

Varlığın buğulu bir bakıştı, ısıttı her mevsim yüreğimi

Olağanüstü bir figür, bir susuşça düşünür iken ben seni

Sen gecelerce yürüdün hep içime, görkemli sevinçler gibi

Ellerimiz birbirini özledikçe, gitmelerin kavgasını ertelerdik

Tükenmiş bir ömrün kirli caddelerini adımlardır er şafaklarda

Masal coşkularımızın tılsımlarını çözerdik, ansız yağmurlarda

Dokunuşlarımız doru sevinçlerimizi kucaklar iken, gün kısalırdı

İçimizdeki o haylaz çocuklar yine de yoksulluğumuzu bölüşürdü

Bilesin ki sevdam! Sensizlik düşünüşlerini bile ihanet sayar iken

Ben sana döndükçe âşık yüzümü, yalnızca kendim oluyor isem

Beni yaşatan, sabıkalı duruşlarıma beni kendimden uzaklara atan

Tekil yalnızlığımı ve içimdeki kırık yanılsamaları katmanlara bölen

Yüreğimdeki sel, literatürümdeki nurla yalnız sana yürüyeceğim ben

Selahattin Yetgin