Üveysiz Mısralar | Ergür Altan
-Annemin anısına-
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
Seksen yaşında ve parkinson hastası
Altını değiştirirken onun, minnet ediyor bana
Ve “beni bırakma” diyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
-oysa ben sekiz yaşından beri biliyorum bunu-
Gözlerimin az gördüğünü unutup
Bana kayan bir yıldızı gösteriyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
Ayaklarımdaki şişliklere dokunup
Ve vücudumdaki morlukları okşayarak
“iyi ki oğlumsun” diye ağlıyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
“bir kadın varmış,kekemeymiş
Yatılı tedavi görüyormuş
Al bir kolonya, git” diye akıl veriyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
Benden bir masal anlatmamı isteyip
Ona o an aklımdan geçen bir şeyler anlattığımda
La fonten`e selam gönderiyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
Onu yıkadığım zamanlar
“ben seni daha uzun ve daha güzel yıkardım” deyip
Bana on beş dakika kadar küsüyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
Öldüğünde ona nasıl davranmam gerektiğimi açıklayıp
“toprağın altında yalnız hissedeceğim kendimi
Mezarıma gel ve şarkılar söyle” diye fısıldıyor…
Annem, benim üvey oğlu olduğumu bildiğimden habersiz
“seni iyi ki doğurmuşum” diye gülümsüyor
“anne, ben evsiz çocuklarla dolduracağım evi “dediğimde
Elinde değil, mahzunlaşıyor…