Sırra Koşan Ölümler | Yaşar Üstün

Sırra koşan ölümlerim….

Türkülere sığan
” kardeşin duymaz
el oğlu duyar” çığlığı
kimin
anadolu’dan
harran’dan çıkıp
dostoyevski’ye uzanan
rüzgarı arkasına almış
doru atlarlarla
stepleri
kafkasları aşan
yüksek sesli çığlığı
ağını bozan av peşinde koşan
tarantula zehri dolu
yalana bulaşmış
oyuklarla dolu
ihanet
insan
kırılan aynalar
ç/almadığımız
çanlar değil
kalbim
parmak uçlarıyla yoklansa
rüyalar
dr.jivago’yu
sara’sına aşk kılar
mayakovski damarına merhamet doldurup
doyamadığı hayata çekip giderken
bir diş macunu kutusunda
lili’sine…
veda mektubu
yürüdüğü yol
ömrümüze
emanet
yesenin kanları
…
ah
bağışlayacağın dudak uçların
denizlerden uzak
göz damlamış
tuz kristalleri
tolstoy paltolarına inat
sibirya soğuğu
sandalsız geçemeyeceğin uzun nehirler
kayalardan atlayan
somon balıklarına
dön emri
ruhuma sıkışan hiçlik sorularım
öfkesi havaya karışan
koca bir iç çekiş
nefes almaları
sönük ışıklar altında
umut bekleyen solumalarıma
karışan kar taneleri
ne kadar susarsan sus
hafızam buz üstünde
sobasız ateşsiz çıtlayan
kestane kavurmaları
gölgeme sığınsam
ay kaçıyor
güneş gelmiyor
ivan nöbete durdu
ömrümün labirentlerinde
dostoyevski’nin kalemi
gözlerimde
yağmur saklıyor
karamazof kardeşler
sayfa aralıklarında
yüzümü çizdiğim aynada
haritasız
coğrafyasız
denize akan ırmak suyum
kadim ruhumun
kan damlatan
kapıları çalmamış
evsiz konuğu
…
ah
o uyumsuzluklar
ömrümüzün
içi hüzün dolu
heybesi
telden arabalarım
çelik çomaklarım
gökyüzüne balon uçurmalarım
hayata yan gözle bakmalarım
..

adalet kızımız
karaya çalmadığımız
vicdan
sözde kısa
umudumuzda
uzun kaldı
…
ah ülkem
kalbimize küpe
yolumuza asfalt
ucu tutuşmuş harflerle
elimizde
mürekkep damlası
ortalıktasın
…
ah Alyoşa
ah Mısra
fotoğraf arkalıkları not düştüğümüz
yanık acıları
hayatsa
çalgıcısı eksik
kar havaları
kalbinize şiir yağsın
sırra koşan ölümlerinizle
topraktan aldığınız
nefesleri
nefesimizde tutsanız da
sanal değilsiniz…

Ocak / 2018-20

Sevgili
Mısra Mumcu’nın gökyüzüne gidişinin yıl dönümü…