Sıfır ve Bir / Cemil Uçar
Söz gelip takılıyor aklıma,
gecenin bir yerinde.
Bir ve sıfır;
belki vazgeçmekten,
belki de vazgeçemediğim için.
Nasıl da hızla vazgeçtiğimizi hatırlıyorum birbirimizden.
Benzetmelerin hüznü rahat bırakmıyor,
dalıp gidemiyorum bile.
Bazı sözler argo diye kenara atıldığından, görülmüyor, duyulmuyor;
yalnızca biliniyor. –
Eskiler,
benzetilenin hüznüne “perişan” der, geçip giderlermiş.
Kalıp seyrediyorum
aynalarda kırılıp atılmış,
her taraf demir ve pas.
Bir ve sıfır;
hangisi hangisinden daha mağrur,
hangisi daha perişan?
Duvarların arkasında
rakamlar bile belli bir düşünsel rakıma gelmeden, görülmüyor. –
İyi ki kitaplar var, diyorum.
Sonrası ardı ardına geliyor;
öyle ya, adı üzerinde, soru bu.
Kalkıp gelmek için hangi soru, kimden izin almış?
Kendine hiç soru sormayan ve biteviye soranın sonu ortak galiba.
Bir ve sıfır.
1983 Metris Askeri Cezaevi
Haber Kaynağı: Haber Kontak