Sevmek Ölüme Kapalı Tek Acıdır | Aziz Kemal Hızıroğlu

Ne güzel insansın demiştim, unutmadım

Ne güzeldin

Seni her gördükçe çocukluğuma kaçmış

Kasımpaşalı sevdalardan

Yeniden geçmiştim

Bir yanım sırılsıklamdı tutuklandığın gün

Bir yanım bembeyaz kar fırtınası

Anılar dağıldı dedim, anılar orda burda

Sorgular sendeki beni bekledi

Güzellik asılıyken askıda

Götürdüler ya seni

Aldım kederi yalnızlığımda biriktirdim

Zaman uzak bir sahilde konuktu artık

Eski acıları erteledim

Evlerden bir rum evinde silindi tarihin ayak izleri

Denizlere döküldü yıldızlarım, yoksun diye

Uçurum diplerini gören çocuk gözlerim

Yoksun diye körlendi

O gün bu gün gövdem şaşkın bir çınar

İvecenlik çiçeklerimdir

Yüzün bir sevda masalında yorgun prenses

Gözlerindeki yalnızlık

Benim çizgilerimdir

Yarınımdaki anılar

Sevdaya kırılmış kalemlerdir

Hâlâ uyumadıysam

Sana bir söz daha söylemek içindir

Dön bak bilgeliğe, kilitlenmiş suskunluğa

Çirkinlik panik içinde kuytu bir yer arıyor

Ne yapardı sevda, benim deli yüreğimle

Senin yiğit güzelliğin olmasa

Dimdik duruşuna ayçiçeğiyim

Gülüş güneşimsin, ne yana dönsen

Omzunda olacağım

Sevmek ölüme kapalı tek acıdır, biliyorum

Seni o acıya saklayacağım

(Hazırlıksız ve Yalnız, Akyüz Yayınları, Mayıs 1992)