Saklı Sevdam

|Robert Pekoz|

Bu gece bir eşkiya kadar üyrekli

Ama bir serçe kadar ürkek geldim sana

Şans denemesi gibi bir şey işte

Aslında, şuan bir kaç şehir ötemde değilsin

Benim gecelerim tuhaftır

Senin gecelerine benzemez

Buralar soğuk olur

Birde sen olmayınca çekilmez olur

Üşüme diye

Sobanın yanı başına koydum hayalini

Hani sokak lambasının dokunduğu yer

Hani cam kenarı mı

Benim bile adını koyamadığım

Orası işte

Bırak her zamanki gibi, karanlık kalsın odam

Zaten konuşmaya, zor ikna olmuş yüreğim

Utanırım

Korkarım

Sıkılırım

Susarım

Gözlerimi görürsen anlarsın

Biliyor musun

Aslında hiç üşümedim

Hiç karanlıkta kalmadım

Ve hiç nefsime yenilip günahı yaşamadım senin dışında

Her gece, hemen hemen her gece

hayalinin ateşiyle yanıp

Onunla aydınlandım

Onu sevdim

Ona bağlandım

Ona inandım

Ne çok demlendin yüreğimde

Ne çok yudumladım seni ruhumla

Ve ne çok sevdalandım ben sana

Bir ben bilirim

Birde bu karanlık geceler

Benimkisi yağmurla toprağın aşkı gibi

Buram buram, sen kokuyor gecelerim

Senden habersiz seninle yaşadıklarımı

Anlatmak isterim ama

Nefesim utanır

Mesafeler utanır

Gecelerim utanır

Geceyi kovan güneş utanır

Sustuklarım dile gelse

Aşkı yazan kalem utanır

Kalem tutan şair utanır

Can almaya azrail utanır

Aslında bir şehir

Bir gece

Bir hece

Bir de sen

Bir de yüreğim

Bir nefes ötemde sin

Uzatsam ellerimi

Belkide yanı başımdasın

Ama korkuyorum sevdiğim

Ya sevmezsen beni

Tutmazsan yüreğimi

Ya söker alırsan hayallerimi

Ya nefessiz kalırsam

Bu “yalan dünyada”

Yok sevdiğim yok

Bende kalsın düşlerim

Bende kalsın üşümeler

Bende kalsın korkularım

Bende kalsın hayalinle sevişmeler

Sen bile bilme seni içimde yaşattığımı

Sen bile bilme seninle yaşlandığımı

Ama sadece seni sevdiğimi hisset…

Robert Pekoz