Rüya İşte | Yılmaz Pirinççi

Dün gece rüyamda gördüm seni.
İyisin umarım.
Bilirsin ben pek rüya görmem.
Görsem de hatırlamam zaten
Oturuyorduk öyle cam kenarı masanın iki yanında
Önümüzde iki kekre çay.
Dışarıda yağmur
Bir camlara vuruyordu kristal taneler
Bir yüreğimize.
Kelimeler susmuş.
Vakit epey geç olmuştu.
Üşüdün.
O sevdiğin yün hırkamı alıp attım omuzlarına
Sonra hiç konuşmadan çaylarımızı tazeledim.
Hala şeker kullanıyor musun diye sordun gözünü camdan ayırmadan
İnsan sevdiği şeylerden kolay vazgeçemiyor dedim
Sonra yine sustun.

Sustuk.
Dışarıda yağmur.
İçimizde aşk…

Saçlarının rengi eskisi gibi değil.
Daha az yemek yiyorsun
Daha az konuşuyor.
Daha az gülüyorsun.
Eksik bir şeyler var sende.
Sanki bir şeyleri kaybetmiş
Sanki garip bir hüzün.
Sanki korkuyorsun.

Şimşekler çaktı birden.
Artarda gök gürlemeleri…
Hep olduğu gibi irkildin yine
Gökyüzünden denize düştü binlerce ışık huzmesi

Balkon çiçekleri hala olduğu gibi…
Kış geldi, hala gülümsüyor sardunyalar
Şımarık, arada bir bakınıp gidiyor.
Her gördüğümde duvarın ardına yiyecek bir şeyler götürüyorum ona.
Anlayacağın her şey bıraktığın gibi…
Ben her gün yürüyorum aynı yolu

Sonra sessizce gittin geldiğin gibi.
Rüya işte.
Hayra yordum yinede.
İyisin umarım.
İyi ol e-mi