Ruhum | Aylin Özgür

Haydi ruhum, var mısın? 

Oyun oynayalım, çocukluğumuzda yarım kalanlardan olsun. 

Var mısın, resim yapalım, şimdi kullanma, dedikleri  boya ve  kalemlerle. 

Var mısın, hiç bitmeyen zamanımız olsun ve biz hep oynayalım hiç yorulmayalım. 

Bitmesin bugün zaman, sadece sen ve ben. 

Kendi dünyamızda, kendi habitatımızda 

Var mısın gizli bahçemize gidip gülleri tek, tek koklayıp, güllere konan kelebeklerle dans edelim. 

Yarını düşünmeden, öbür gün için plan yapmadan.

Sonralar için bırakılan kıyafetleri giyip umarsızca gezmeye, uğur böceklerini görünce dilek dilemeye. 

Canım ruhum, var mısın sadece sen ve ben. 

Çok unuttuk birbirimizi, bazen haklı olarak saklandık köşe bucak. 

Var mısın, yarım kalan çocukluğumuzu yaşamaya? 

Yarın deme, çok geç, tam şu an yapalım bunu. 

Uçurtmalar uçuralım gökyüzüne, patlamış mısır eşliğinde anılarımızı izleyip tazeleyelim. 

Sonra da unutulmuş masallardan yeni masal uyduralım 

Arada şarkı mırıldanıp içimizdeki çocuğun kahkahasıyla sağır olalım. 

Var mısın ruhum? 

Fazla derinlere dalmadan, zamanın tiktaklarına aldırış etmeden, bir çocuk parkında hem çocukları gözleyelim hemde onlara oyun arkadaşı olalım 

Küsmeden çekişmeden, kahkaha atarak. 

Ay, hadi uyuyun diyene kadar. 

Uyuyup, güneşin doğuşuyla uyanıp kaldığımız yerden devam edelim. 

Sadece güzelliklere yer vererek 

Var mısın ruhum? 

…

Saygılarımla Aylin Özgür//12.3.2022