Sensizliğe isyan / Robert Pekoz
“Mektuplar biriktirdim zulamda,”
Zaman bir akşam üstü yine,
Yaralı bir göçmen kuşu gibiyim,
Ellerim soğuk, yüreğim tedirgin,
Titri-yiyorum korkak bir çocuk gibi,
Dokunamıyorum senin ruhuna,,
Beyaz yağmur topladım avuçlarıma,
Dolular yedim başımda,
Rüzgar yine soğuk esiyor buralarda,
Nefesini bir dağ gelinciğine ver,
Alsam kokunu, yeniden ısınsam,
Kokun vursa göğsümün acıyan yerine,
A benim kanayan yaramın sızısı,
Zamansız telaşım, canımın ağrısı,
Bir adımı daha ötesi kıyamet bende,
Ve senin beklemek nede zor,
Ama düşmana inat bekliyorum,
İlk bekleyişim bu değil elbette,
Bu yolun son durağında değil,
Çok geceler atlattım soğuk düşlerle,
Her seferinde kendime yeni düşler kurdum,
Mektuplar biriktirdim zulamda,
Sana yeni şiirler yazdım umutla,
İlk şiirimdeki acemliğimi hatırladım,
Sana nasılda isyanlar çekmiştim,
İmlasız, kafiyesiz kuralsız şiirlerle,
Bugün hangi ayın gecesindeyim,
Ağustosla-Eylülün kapıştığı gecemi,
Bir yanım kış bir yanım sonbahar,
Ve sen hala yoksun buralarda,
Uzak bir zaman dilimine gizlenmişsin,
Ben bir kez daha susuyorum sensizliğe,
Ama yemin ederim ki bu son olacak…
Robert Pekoz