Oy başı dumanlı dağlar | İsmail Çifçi
Hüznümü, dertlerimi gönderiyorum sana
Sen ki
Zirven de bulutlar ile yan yanasın
Bense dertlerim ile baş-başa kalmışım
Ve de
Bir başıma kalmışım ben şu yaban ellerde
…
Biliyorum ki
Bir sen bir sen anlarsın halimden
Bir sen saklarsın anılarımı, hayallerimi
…
Biliyorum ki
Senin yamaçlarında çadırlar kurulurken
Bir bahar gününde
Ve de
Gökyüzünden yeryüzüne
Yıldızlar her sarkarken
Bir akşam vaktinde
Hüznümü de kat
Ne olur kat sen onların arasına
Alsın da götürsün hüznümü uzaklara çok uzaklara götürsün
…
Gün olur da
Sevgililer yamaçlarına sığındıklarında
Koyunlar, kuzular melediklerinde
Pınar başlarında
Çobanların kavallarında
Yankılanan o hüzünlü seslere karışsın feryadım
Gün ışıdığında
Hüznümün kalanı da
Harmanlamayı unutma
Hiç unutma
Bir kuytu köşende sakla
Benim gibi yananların
Yanmışlığı arasında kalsın yanmışlığım
Ve de
Bir başıma kalmışlığım.
…
Sonra
Zirvendeki karlar eridiğin de
Çiçekler yeniden açtığında,
Bir bahar gününde,
Gelip de geçsin
Hayallerim, hasrettim…
Yamaçlarında…
…
Ne bileyim?
Kayıp bir yolcu misali
Kayıp da giderlerken kayıplar içinden..
…
İsmail Çifçi
2016