Ölüm | Cevdet Vural
vakitsiz geldi ecel
sevda türküleri mırıldanırken dilim
vurulmuşum sol yanımdan
yar hayali zapt etti buğulaşan gözlerimi
sevgiyle aşkla karışık
mavi ateşler yandı bedenimde
kabuk bağlamaz yaram yangın
güneşe gösterdim yaramı aşk kokulu
kan kokusuna üşüştü sinekler
zor bela örttüm yaramı
oyalı mendiliyle yarin
utandı kaderim
utandı kör yazgılarım benden
toprakla sevişti kanım
ecelsiz bir ölümdü benimki
böcekler kondu ılık kanıma
grileşti ansızın gök maviler
canım çekiliyor usul usul
geceye gömüldü güneş
yıldızlar seyre durdu bedenimi
yatarım upuzun ay ışığında
dizgini boşalmış ömrümün
karanlık kuyularda kayıp maviler
ağıt gibi cırcır böceklerinin sesi
meltem yeline teslim yanık yaralarım
dilim suskun
gözlerim suskun
nefesim ulaşmıyor ciğerlerime
son nefes yar hayali
son nefes
bir şafak pençesinde
yenik düştüm canavar dişli ölüme
daha genciken yaşım
sol yana düştü başım