Ölü Doğdu Muson Yağmurları | Mustafa Irgat | Nebih Nafile

ŞİİR KÖŞESİ | NEBİH NAFİLE

yüreğin çarpıyorsa hâlâ

gözlerinin pınarları akıyorsa

sevinçte, hüzünde ya da

akıyorsa kanın tüm hızıyla

 

yaşam da senin için akmakta

senin için ey güzel insan…

Antakya’dan, dünyanın bütün insanlara…

Diyarbakır’da yaşayan eğitimci-şair Mustafa Irgat’ın “Ölü Doğdu Muson Yağmurları” adlı şiiri ile penceremizi sonuna kadar açık bırakıyorum.

Şiir tadında bir ömrünüz olsun…

…

 ÖLÜ DOĞDU MUSON YAĞMURLARI | MUSTAFA IRGAT

bir kâğıt parçasından ibarettir aslında

kimliklik ya da kimsesizlik

bir parça kâğıt gibi buruşturulup atılıyor

kısa ömürlü bezden bavullar yığınına duygusuzca

peşi sıra koşturan toz bulutuna

minik el ayaklar telaşına ürkekliğine inat

acıların aciz bir seyircisi oldu hep

tel örgülerinde

turnikelerde çürüyen ömürler

şişmanladıkça şişmanladı

sulu beyaz adımlar

karakaşlı kara bahtlı kavruk çocuk

gözyaşlarıyla mezar taşını selamlarken

kaysı ağacından

yeni kopardığı kaysıları

usulca bırakıyordu babasının başucuna

annesinin mavi boncuklu leçeğiyle

gölge yaptı mezarın üstüne

konan uğur böceklerine

rüzgârgülünü

bir çiçek diker gibi dikti toprağa

merhamet yüklü sese yöneldi usulca

bir veda busesi kondurdu

mezar taşına

hazin burukluk sıktı cılız ruhunu

çünkü bu kasvetli mekânda

yine yalnız kalacaktı bir başına

ağladığınız için kimler acıyor

diye yüksek sesle

haykırdı esmer çocuk

kimlerin eli sol kafesinde yüreğinin

diye haykırdı

soluk benizli çocuk

çıplak ayaklardan

neden kaçırıyorsunuz gözlerinizi

diye haykırdı

saçkıran hüzünlü

çorak bedenli peltek çocuk

ortaya doğru yürüdü

bastonunun ucuna basa basa

çocuk ben sizin vatanınızım

dedi nasırlı elleri bağrında

dünden kalan artık hüznün

gölgesinde bir ihtiyar

çocuk ben sizin vatanınızımm dese de

uzadıkça uzayan

bir esaretin ifşasıydı aslında

kesik kesik yükselen nidası

kırmızı kitap

kırmızı çizgi söylemleri

omuzlarda geziniyordu yıllardır

apolet apolet gürlüyordu mazlum hanelerde

bitki örtüsü camiydi çünkü

yeşille örtülüydü

bütün pisliklerin

kutsal örtüsüydü

aldı kırmızıydı

kuru kavruk

kara kaşlı

kara bahtlı

esrikliklerin vatanında

keder beş vakitli yel gibi

esip duruyor

eklemlerinde ülkemin

süzüldü alın teri

çöktü duvar dibine

o zaman semaya yükseldi zülmün selası

gök gürledi ve ölü doğdu

yine muson yağmurları

arsızca daldı mısır tarlasına

meleksiz ve tanrısız tek başına

meleksiz ve tanrısız tek başına…

MUSTAFA IRGAT

Kaynak: Özyurt Gazetesi

…