Ölelim mi | Yılmaz Pirinççi

Sesin sesime değince çatallaşıyor biliyorum.

Biliyorum onlarca olmaza onlarca aksi şeytan diyorsun içinden

Aramızda bize ait olmayan ne varsa

Ne varsa aradaki mesafeleri büyüten

İşte bu yüzden diyorsun

Ve öyle susturuyorsun sesini

Ne yapalım yani ölelim mi?

Her şey bize karşı diye

Her şey bir başka olmaza bağlı diye vazmı geçelim

Peki, sonra kim susacak ben konuşurken

Yazdığımı hissedip kim bekleyecek her biri saçlarının ucundan öpmüş dizeleri

Hem sonra ben kime kurban olduğum diyeceğim

Hangi hayali büyütecek sensiz geceler

Yol boyu yürürken ben kimi düşüneceğim

Ne yapalım yani ölelim mi?

Diri diri gömmek mi kendini aslolan,

Boyun eğip susmak mı?

Biliyorum elbette sana göre değil böyle uzaktan sevmek.

Varla yok arası dersin biliyorum.

Böyle gözüm gözüne değmiyor diye,

Elin elime düşmüyor diye,

Hükümsüz mü sayalım

Tut ki susturdum yüreğimi,

Tut ki taş bastım yerine

Peki sen,

Hiç mi düşmeyecek aklına

Boynunu arsızca uzatmış bir papatya gördüğün zaman

İşte bizim şımarık demeyecek misin?

Zamansız yakalandığın zaman bir yağmura

Ne çok sevdiğim düşmeyecek mi aklına

Ne yapalım yani,

Ölelim mi?

Yazılmış bunca şiir hakkını helal eder mi sence,

Kelimelerle ilmek ilmek sabaha bağladığımız o gecelerin,

Yarısı sen, yarısı ben kokan o dizelerin ahı tutmaz mı?

Hepsini geçtim.

Hangi uyku saracak bizi,

Hangi günaydınlığı çürüyen bedenimize hayat verecek,

Kurban olduğum,

Ne yapalım yani

Ölelim mi?

Yılmaz Pirinççi