Lotüs | Bülent Güldal
Olmuşu, olacağı söylüyor aşkın diliyle
yolumu şaşırdıkça sığındığım bir ada
biraz kum, biraz su, çokça dağ
Saf bir gülüştür serçe yüreğiyle
o şimdi orman güllerinin arasında
sesinde esen rüzgârın tınısını tanıyorum
yaz güneşi teniyle Sappho geçiyor yanımdan
Dağın eteğinden savrulan gül sıcağı
dilinin derinliği düşüyor suların şiirine,
hayata giden yolların izini anımsatan
bir kalp odası kendini arayana
Esmer benekli kıvırcık lotüs, gözleriyle süzüyor
solgun dala can suyu, gökavluya heyecan
ateşten bir ten oldu aslını unutan sulara
bu ırmakta boğuluyor okyanusu geçen gemi
Aşkın dili panzehirdir yaşarken çürüyene
kimselerin duymadığı bir göz masalında
gökavlunun beyaz bulutu sanmıştım,
ay ışığını soyunup da gelen ömrümün ikiziymiş
ben bu çağlayanı son soluğumda bile tanırım
Bülent GÜLDAL