Kötü Zamanlar Suresi | Yelda Karataş
Göklerin ayazına karışır hayatın kırık sazı
değirmen taşı altında kaldı şarkılarım
kan oyası göz yaşım yedi kat arabesk
kan iplikle diker gerçeği boynuma
öyle ki her yiğidin ahvaline
bir melek sinsiliğiyle yerleşip
çok sesli akhâm keserim
kötülüğüm bizzat başkasına
ninnili beşiklerden efelerin türkülerine
ve gelinlerin oyalı yazmalarına işlenecek
ince bir söz verdim talihe
yakın bütün ışıklarını kahpeliğin cümbüşünde halay tepelim
öpelim alnından doğan riyanın külünü ve
sevelim yalancının hiç sönmeyen şem’ini
zil takıp güleceğiz ve üreyeceğiz
ölenlerin saflığına gerdan kırıp
sağım solum palavra olacak ki doğru utansın haline
kimin umuru üç gül tanesi takarım kör erdemin gözlerine
döner dünya her gün şahsımdan yana
aşk demenin arapçası hüzünlü yarınlarmış
keserim kâküllerimi veririm zaman denen bezirgâna
benden iki kat yelda yapsın
cümle aleme gündüz diye satarım hem de yok pahasına
bu kahraman coğrafya üzerinde
vurgun yedik kaç nesil iyilikten yana
parasız çözmüyor artık saçlarını Rapunzel denen densiz
boğdum sesini kalbimin doldurdum yalanla
sen kendine yan ey hayat denen aziz
Ben kötülüğe gönül verdim
Ölümlüyüm nasılsa
Yelda Karataş
Hüznün Kısa Tarihi