Kim Bilir | Yılmaz Pirinççi

Yılgın bir akşamın kıyısında ne güzel gülümsüyor yüzün bir bilsen.

Yollar niye kuru diyordum bu mevsimde

Yağmur içime yağıyormuş

Yüreğim ıslanınca far kettim

Sonra sağ yanım üşüyünce anladım ne çok özlediğimi

Sarılınca iki yanımda sen oluyorsun ya.

Ne güzeldi oysa her şey bu sabah

Taze ekmek kokusu

Soyulmuş domates

Zeytinyağı ve kekik

Bir de arada bir gülümseyen güneşin sıcak sarısı

Yüzüne bakar gibi ısıtıyordu içimi

Yumurtayı yine boyuna kesmiştim

Ortasında akacak gibi bir sarı.

Tuzu, karabiberi ekleyince

Dudağının dudağıma ne çok yakıştığı geldi aklıma.

Kim bilir belki aynı tezgâhta işlenmişti hasretler.

Kim bilir,

Ben seni böyle özlerken sen bir yudum suyun serinliğine yatırmıştın dudaklarını

Seni özlemek çok beter bir şey

Seni özleyip sesini öpmek çok daha beter

Kanatlanıp uçuyorum sesinden kalkan kuşlarla birlikte

Sonra dönüp dönüp yanağının sıcağına bırakıyorum yüzümü

Gözlerinin gölgesinde bir ömür

Ahh ne güzel olur

Sakla beni sesinin çocuk çığlıklarında

Sesinden havalanan kuşların kanatlarında sakla beni.

Yüreğinin o en kırmızısına göm.

Yüreğinin yedi kat dibine.

Kimseler görmesin

Çıkarmasın beni kimse.

Beni al. Al beni..

—-