KELİME (K)AYIPLARI | Josef Hasek Kılçıksız
Nicedir bu tenha susuş
Yarın komşular gelir, dolar odalar
Kıvrıla büzüle değişir kabuğu yalanın
Bir bakarsınız gün eski gün olur
Tavan batar kaburgalarınıza, ayna kırıkları
Suskun zaman atları akar bucaksızlığa, başkasının bozkırına girersiniz.
Bakışı soyarsanız
Sarılmalar, vedalar çıkar günışığına
Orada erken soğuyan yaz akşamları
Kırık dökük armağanları zamanın.
Orada herkes sırtını dönmüş bir başkasına
Rüzgâr narin bir şakayık uzatır
Uzatır nardan fışkıran dağılmayı
Derin gölü, rayları hatırlarsınız
Nice yüzler geçer yüzünüzün içinden.
Buruşuk bir şehrin enkazları altında kalbimin günbatımı
Vurun kazmayı
Alın çıkarın beni sürüldüğüm geceden
Kıvılcımı diri tutun
Bir kelime sahibi yapın beni
Kor deseydim, köz deseydim.
Rüyânın değdiği derinliği arıyorum
Orada yüzüme çizilen bozgun denizi
Kıyı kaç kulaç uzağınızdadır, bilinmez
Aramızda zaman dışı bir çöl
Kimler hayatta kimler değil bilmiyoruz
Uzak hep yolun ayıbı
Seneler geçti
Yavaşladı örümceğin nabzı
Silemedik yapışkan salyalarını üstümüzden
Herkesten önce yitirmişiz rüzgârın rüyasını
Şimdi ne siz varsınız ne ben.