Kan Çiçekleri | Ömür Balcı

Şımarık bir çocuk gibi yașlılık

ihtimama doymuyor

henüz cicim aylarında huysuzluğumuz

günler, umutla sarmaș dolaș geçmiyor

anlam, çekmiș müșfik ellerini bizden

yorgun usum , athena noktua…

usandım sahteliklerden

içimde beni saklayıp gözetecek

derin bir dehliz de yok

araf da değil kaybolduğum yer

kalma ihtimalini elli beș geçe

gitmelere beș kala sadece

hiç bu kadar ağır olmamıștı nefes

iç çekișler yüne pıtırak takılırcasına

her șey iğreti merhabalarda boșveriș

geçiyordum uğradımlar asıl niyete perde

ince pazarlıkta gönüller tedirgin kiracı

kimse kimsenin rakibi değil aslında

kendimizi geçeceğimiz gün finișe varıș

gönlüme yakın mahalleye tașınmıș biri

hoș geldine gidemedim evine

bir yerlerden çıkaracağım sanki

eski bir tanıdık mı

yoksa göz mü ediyor ölüm meleği ne

bir yürekte iki sevda olamaz

çat kapı gidemem mahcup olurum

veysel’in yari sarar mı koynuna beni de

giderayak, ne çok yara kök salmıș içime

su vermeyin, solsun artık kan çiçekleri

insanlık suçudur h/er gen aidiyetinin

kahpece, hunharca, acıyla kahredilișleri

öyle çok ağlasam ağlasam

göz yașımdan okyanus olsam

belki metruk evin bahçesinde umut yeșerir

bitti derim içimin ve yer yüzünün

derin derin yıllardır kanayıșları

athena noktua: ( kukumav) küçük bir baykuș türü

Ömür Balcı temmuz 2020