Kalan | Necdet Arslan
Bir büyünün öldüğü gündür
Daha başlamadan bozulur senaryo
Kum saati kendi kendine dolup boşalır
Erguvan erkenden savurur çiçeklerini
Tükenir nisan
Sen öte yakada
Dün bu saatlerde yanından geçenlerle
Sıra dışı bahislere tutuşursun
Bir çocuğun
Elinden kurtulup göğe yükselir
kırmızı balonu
Köprü yerinde durur
Martılar dalgalarla durmadan cilveleşir.
Kaybeden hep sen olursun
Bir işe yaramadığını anlatamamanın
Utancını saklarsın avurdunda
Ne değin sevimsizdir
Bir slow şarkının pikapta takılı kalması
Durup durup aynı yerden çalması
Düş olan aşklar da öyledir
Düşer yüreklerin en dibine
Oysa aynı kentin herhangi bir yerindesindir
Başka teşbihe gerek yoktur
Seni tanımlamaya
Bilirim
Nilüferlerin üstüne kapandıkça ölü kumrular
Darmadağın eder topuklarını voltalar
Kıvrandıkça inler, sızım sızım ağlarsın…
Necdet Arslan