Kahverengi Giysili Kadın | Gürses Çolakoglu
Kırık bir yıldızın sesiydim mütemadiyen gidiyordum sesimin duvarlarını biliyordum yalan gibiydim ve hiç bir şeydim belki kahverengi giysili bir kadın bana yol gösteriyordu yalnızlığımın kısa kalın çizgilerini biliyor gibiydi keserek döktüm acılarımı torbamdan ince bir kum çizgisi halinde beni takip ediyorlardı hiç kimseye rastlamıyacağımı nerdeyse biliyor gibiydim akvaryumda bir balık hissi vardı kafamda hatta kokusu bile duyuluyor gibiydi narin bir kızı durdurarak telefonunu kullanmak için izin istedim annemi aradım elleri dökülüyordu ona nasıl olduğunu sordum aynı diyordu yoğun kalabalıktan dışarı çıkmak istiyor ama bir türlü yapamıyordum kadına nereye gittiğimizi sordum hiç bir fikrim yok dedi o zaman burdan sapalım dedim
siz daha önce burdan geçtiniz mi diye sordu kadın ne zaman dedim az önce dedi telefon konuşmanızdan önce o zaman burdan nereye çıkılıyor siz söyleyin dedim madem burdan geçtik
hiç bir yere dedi kahverengi giysili kadın yineledi hiç bir yere siz sanki bilmiyor musunuz ?..
Gürses Çolakoglu