Bakışlarına dünyayı sığdıran dev,
Gönül fırçası ile doğayı boyayan ressam,
Sırtındaki heybesiyle, sevgiyi taşıyan yolcuydu kadın…
Şiirdi kadın
Gizemiyle mısra, imgeleriyle gizdi
Duygularıyla, gerçeğiyle, kocaman yüreği ile özlemdi…
Dağların doruklarında kardelen,
Okşandıkça renklenen çiçekti.
Karşılıksız sevgisiyle çoğalan,
Çoğaldıkça büyüyen anaydı kadın…
Bakışlarına dünyayı sığdıran dev,
Gönül fırçası ile doğayı boyayan ressam,
Sırtındaki heybesiyle, sevgiyi taşıyan yolcuydu kadın…
Ve bir gün tıkadılar yolunu;
Kör bir kurşunla yıktılar umutlarını
Yüreğindeki sevdasını bıçak darbeleriyle kazıdılar,
Dostluğa ve insanlığa uzattığı ellerini,
Ansızın silindi resimler, şiirler sustu
Karardı gökyüzü, denizler coştu…
Sessizliğin sesi her yanda
Bir kadın bir kadın daha,
https://www.facebook.com/nevra.caglayan.5/videos/10156408993117432/?t=133