Kader | Cevdet Vural
Hangi puştun
kafesinde kaderimiz
kimler yazıyor yazgılarımızı
dört mevsim topraklarımızda
çöplükler nafakamız
nimetimiz pazar artıkları
sevdamız ekmek olmuş
hasretimiz su
hançer vurulmuş umutlarımıza
gecelere sığınmış korkular
ölümün öbür adı tükenmişlik
ağıtlar dolmuş yüreklere
gölgesiz duldasız kimsesiz
tat vermez mavilim türküleri
baykuşlar ortak virane mekanlara
hayalet gibi taş duvarlar
uykular karabasan
cehennem gibi düşlerimiz
yar koynu üstümüzdeki ay ışığı
küskün viranelere güneş
ayazları ısıtır nefeslerimiz
rüzgarlar çalmış gülüşlerimizi
ayın ondördü gibi dolunay
keskin bakışlı yıldızlar
köreltmiş mavi umutlarımızı
alın yazısı değil yalnızlığımız
iki dudağı arasında puştların
ferman da derman da
benim diyenler var
hepsi bir avuç insan
hepsi cürmü küçük
korkuları büyük insanlar
korkma
biraz cesaret
biraz da yürek
yeter de artar bile
hepsi bu
hepsi bu gülüm