İyilik Çiçekleri / Yelda Karataş

CEYLAN AVCILARINA...

– Sevda Kuran, için…

Ceylan için şarkı söylenmez… ağıt yakılır…
yani Marid’in direnci Zahid’in kanıdır bir rivayet Mete-din’in sofrası
Ka’lıt Mara ‘nın göğünde uçmayı öğrenir nice şahan kaç bin yıldır
önce bunu bilmeli

Ceylan’ın gözlerine sürme kurşun dizilir beşi bir yerde niyetine
Ceylan efsanedir …sade gözleri değil, dili, ruhu bütün bedeni ölümün bileğini büker kaç bin ağıttır.
yani ölümsüzlük bir geyiğin boynuzlarında kanlı bir duvaktır…

yani Berivan’ın koynunda kokuyu duymadan bilemez insan has sütün tadını
yani köyden kente kamyonlar, eşkıya türküleri, avuçlarında kırık sarı çiğdemler
volta atmadan içilen tütün zehirdir keder mahkumuna…

o keder Mezopotamya’dan büyüktür… Mimar Sinan Köprüsü’nden uzundur hikayesi..

yani poşinin de bir onuru vardır… boyalı tırnakla çözülmez Amed düğümü

neden Ulus’un İstanbul’undaki gece neonları gibi aktığı sanılır Şattularap’ın…
‘yoksul halk çocukları ayaklanması’nın tarihi kalbimizdeki yara kadar derindir oysa … orası hep ‘yokuş yol’a dır…
önce bunu bilmeli

yani kent büyüktür ve sürüler içindir…
oysa Ceylanlar yalnız gezer… siz böyle Afyon sokakları sanırken yeryüzünü…ceylanlar bilir ‘halk’ kelimesinin direnen yüzünü…

Bir bildirinin harfleri gibi boynu bükük nice toy umutlar gömülü İstanbul kentinin meydanlarına… Aslan yürekli çocukların efsanesi bir derviş masalı gibi mesela Sinop zindanında…
Başı öne eğilmeyen nice yoldaş vardır.

çok katlı beyzadelerin ruhuna ince gömlek üste mikrofonda Kazancı Bedih katlidir kentlerin müzikle imtihanı… uzak durmalıdır.
Zaman kahpedir, yorgun ve biçaredir

yani tarihin yaşlı gözleri hatırına vazgeçsek şu pop avazlardan ciğerim….
atlar terli kaç yüzyıldır…ceylanlar uyumuyor nicedir…

İyilik Çiçekleri / Yelda Karataş

Fotograf: Dersu Uzala, Akira Kurosowa
( bir dostluğun destanı)