İyi insan, şeytanla bile aynı çuvala girmekten çekinmez | İbrahim Ülger

Her şey zıddıyla birlikte vardır. Kötülük olmalı ki iyilik bir anlam kazansın. Adalet, zalimlerin varlığı sayesinde bir anlam taşır. Hayatı anlamlı kılan, ölümdür. Sağlığın kıymetini hasta iken anlarız. Sevinç, hüzün, hastalık, karşıtıyla bir anlam taşır. Cesaret korku sayesinde vardır. Karşıtlardan birinin yok olması, mesela ölümü ortadan kaldırdığınız an yaşamın hiç bir değeri yoktur. Bu durumda kötülüğü yok etmeye çalışmak iyiliği katletmektir. Her şey doğada olduğu gibi, her canlının bünyesinde vardır. Mesela içinizdeki kötülüğü tümden yok ederseniz, karşınızdaki kötü birinin kurbanı olmanız kaçınılmazdır. İçinizdeki şiddeti tümden yok ederseniz zalimin lokması olursunuz. Bütün mesele içimizdeki karşıtlıkları yok etmek değil, onları denge içinde tutmasını bilmektir.

Erdemli insan, içindeki kötülüğü, öfkeyi yok eden değil, onun farkında olan, dengeyi sağlayabilendir. Kusur işlemekten korkmayan, ama kusurunu gördüğünde gidermesini bilendir. Korkusuz olan değil, içindeki korkuyu cesaretle dengelemesini bilendir.

Bu durumda salt iyi ve kötü ya da adaletli ve zalim olan kimse yoktur. Sadece birinde zulmün, kötülüğün ölçüsü kaçmış, içindeki adaleti yok etmeye çalıştıkça hem kendine hem de etki alanında bulunan herkese kötülük yapmaya devam etmektedir. İşte iyi insan bu şartlar altında belli olur, safını belirlediği için kötü ile yüz yüze kalmaktan, onunla aynı ortamda bulunmaktan çekinmez. Ona onun anladığı dilde değil, kendi anladığı dilde hitap eder: Mesela o kötüyü alsa taklit etmez, kötülük gördüğü halde kötülük yapmayı düşünmez, işkence gördüğü halde, işkencecisine bile işkence yapmayı aklından bile geçirmez. İyi insan olmanın olmazsa olmaz şartı içindeki kötülüklere, zaaflara karşı savaşmaktır. O başkası ile değil, kendisi ile savaştıkça, dışındaki düşmanlar, kötülükler azalır. İçindeki zaafları kontrol altına almasını bildikçe cesareti artar ama o asla içindeki korkuyu tümden yok etmez. Çünkü korku onun içindeki frenidir. Frensiz aracın uçuruma yuvarlanacağını hiç bir zaman unutmayacağı gibi, cesaretinde içindeki enerji olduğunun farkındadır.

İyi insan cesur olduğu için değil, içindeki korkulara teslim olmaktan çekindiği için iyi olmayı tercih eder.