Ișık Olmak | Ömür Balcı

1

eyyy tohumlar serpe serpe

dört nala maviliklere kanatlananlar

kutsal davanın sönmeyecek ateșiydiniz

eprimemiș bedenlerinizi

en kıymetli yemin gibi

hem de ıșıltılı kavını sıyırırcasına

emanet ettiğiniz toprağa

bahar müjdesiydiniz…

sizden sonra da tiranlar

kötülüklerince korkaktılar

yine kendilerine kurdukları tuzaklar

kușkularında kanlarını emen hırslarıdır

2

ahhhh bilseniz…

izlerinizde esrik halay çekenler

3

eril söylemleriyle nobranlıkları

pankart edinenler

seçkin sözcükler arenasını

çirkef çamuruna çevirenler

sefil dișilerce alkıșlanmak taçları

sadece yozluklara davetiye mîzaçları

4

göz gözü görmez oldu

sahte șovalyeler vurușmakta

birbirine bitișiktir labirentlerimiz

sorumluluklarımız sınırlarımızdır

sonsuz değildir özgürlüklerimiz

gayya bile hicap duyar kirlerinden

ölmesinler

içlerinde tașan bulanık nehri görmeden

5

elitler kim

ilk tașı hangi günâhsız atar

savlarda sevgi,

ideal dünyayı yeșertecek anahtar

zafer perdesinin kulisi

hoyrat bir pazarlıktır

nerede bu pervasız gidișe

dur, dur diyecek avatar

6

bazen sevdiklerini aklamak için

kendine yalan söyler insan

keskin kayalara düșersin

en yüce doruklardan

keșkeler tezgâhında keșkül yaparsın

ölüme kesmiș benini kuyulara atarsın

kangren olmasın diye eski yaralarını

yürek rengi bir yosunla yıkarsın

ve artık yalnızlık

devası olan o eski sendeleyiș değildir

7

tozlașıyorum yokluğa

elimde kalan küçük endemik

buhurdan bir yürekle sevecenlik

aklım bir ağ ipine dolașık

ben bile kendi ıssızlığıma

sönmüș bir yıldız kadar uzakken

hangi tirat derin kaybolușları anlatır

düșüm, düșer ayak

efsun evreninin șafağından sızan

pembe ve mor ıșık…

avatar : zerdüșt ve brahmanizmde tanrı ‘nın

yere iniși( insan șekline girmiș hali)