İnsan Dedikleri | Selahattin Yetgin

İnsan her zorluğun üstesinden gelebilen, yaşamı pahasına ödediği bedelle gerektiğinde sevişebilen müstesna bir ölümlüdür…

Bir sessizlik çoğalması olsa vakit, biz en muştulu baharları çoğaltsak kendi insan gücümüzle, yüreğimizdeki paha biçilemez sevgiyle.

Ne kadar uzağa bakabiliriz deyip, bir deniz kıyısından gözümüzün alabildiği bir menzile kilitlensek ve içimizdeki çığlıkları sulara serpsek.

Henüz açmamış bir sümbülle özçekim yapmak gibi, henüz yuvadan çıkmamış bir kuşun etini okşar gibi, belki de kozasından çıkan bir kelebeği izler gibi.

‘Sır’ gibi değil, aşikâre, bağıra bağıra, çığlıklar ata ata, gözlerimizin içine gülümseyen her insana sarılıp aşkla, sevgiyle ve tutkuyla öpüşürcesine.

Önce yüreğiyle farkındalık yaratmalı insan. Bir ot gibi yaşamamalı belki de. Kendine, çevresindekilere, doğaya, kainata sevgiyle sarılır gibi.

Cevabı uzun değil insanın içindeki içsel takıntılarının. Nedensiz gerilimler olmasa da iliklerine kadar yaşadığı, bunun çözümü yine kendinde diyebiliriz.

Sihirli bir kaval verse birileri insanın eline, ‘Neyi değiştirmek istiyorsun’ diye de sorulsa: ‘Önce insan kimliğimi değiştirmeliyim’ demez mi!’

Oysa bütün renkler birbirine bağımlıdır. Mavi yeşile, beyaz griye, kırmızı kızıla. Sular çoğaldıkça, yağmurlar yağdıkça artar insanın doğaya aşkı ve fısıldar kelebeğin kulağına, ‘Seni seviyorum’ diye.

Kendi yazgısını, kendi akıbetini değiştirendir kimbilir belki de insan. ‘Heyyy. Ben insanım. Neyine güvenerek beni aşağılıyorsun, beni zora koşuyorsun, yaşam alışkanlığımı almaya kalkıyorsun’ diyerek haykırır insan olmanın onuruyla, bunu idrak edemeyenlere.

Kul kulluğunu unutunca, zalim buyruğunu şaşırınca, kıyameti yaşatır bir anda, genleriyle oynayanlara, onu bu yaşamdan soğutanlara.

Kendi türünden, kendi küllerinden doğmuştur asırlarca insan. Öfkesi, hiddeti, şahadeti olur ve o gün geldiğinde de değiştireceği çok şey olur.

Topluluk olur, güç oluşturur, adı Halk olur, ihtişamı farklıdır. Özgürlüğüne aşina, gönlüne asil bir kına yakarak sarılır asaletine.

Bunun için İNSAN’ı hafife almaya gelmez, kimi bir fırtınaya dönüşür, ve her devirde umutla sevişen bir devdir.

…

Selahattin Yetgin