İçimden Gelmiyor | Öznur Eren Kanarya

“Neden yoksun sayfanda? Niye yazmıyorsun?” diye soruyor benim güzel insanlarım…

“İçimden gelmiyor…” diye cevap veriyorum. Hayır, bunalımda falan değilim. Ama bireysel iyilik değil ki konu… Ortalık bu kadar toz duman içinde ve deprem karmaşasında her gün 9 şiddetiyle sallanırken dünya, cambaza bak modunda tutulurken gündem, gerçekten iyi olmak ne kadar mümkün?

Uyandığımız sabahların dış cümlelerini alt alta dizsek, gerçeküstü upuzun bir metin çıkar ortaya… Ben de herkes gibi az şaşırarak, çokça şaşırmayarak, bolca kızarak izliyorum yaşamı… Gördüklerime dair ne komik ne de acıklı hiç bir şey yazmak istemiyorum ama…

Öğreten insanlara da kızıyorum. İçtenlikten uzak metinlere de… Herkesin yaşadıkları, yaşayacakları kendine… Kendi doğrularımı kimseye dayatmak istemem. Ama bunu yapanlar da var…

O kadar kendi halimdeyim ki, sayfama dâhil olur olmaz 30 saniyede on paylaşımımı beğenenlere bile bir şey demiyorum. O derece koptum sanal âlemden…

İçimden uzun ve devrik cümleler kuruyorum. Hiç birini bir metine dönüştürmüyorum… Yazarım belki bir ara…

Şiire geçen günlerden birinde zaman tünelinde rastlamıştım… Severim… Bu aralar biraz eskiden terzi gibi değil miyiz?

….