Hayat Okulu | Cevdet Vural

Bende okudum

Yalnız ve bahtsız

Çöplüklerde başladım

Hayat denen zorlu yaşamlara

Terk edilmiş gibiydim bazen

Kıyılarda söyledim kara bahtım türkülerini

Yoksul yazılmış yazgım

Erken düştüm ekmek kavgalarına

Çırak verildim ustalara

Eti senin dedi üzgünüm ve çaresiz

Kemiği benim dedi babam…

Acıları okudum gençliğin arifesinde

Erken nasırlaştı ellerim

Erken terledi bıyıklarım

Yokluklarla yoğrulup

Acılarla kavruldum

Kara düzenin ve sokakların

Ciğerini ruhunu okudum ben…

Senden iyi bilirim

Ölümün nasıl koktuğunu

Maden ocaklarını taş ocaklarını

Hayat mekteplerinde

Ekmeklerin sevgiyi bitirdiğini okudum

Gök mavilerin altında

Size gülerken pırıl pırıl güneş

Ben karanlık tünelleri okudum

Böyle yaşadım yarı aç yarı tok…

Ben okudum

Kıtken soframda ekmekler

Gözleri yaşlı

Südü kesikti helalimin

Bebemdi boş memeyi sıka sıka emen

Lanet okudum yazgılarıma

Bilenmiş öfkem

Kader diyenlere fıtrat diyenlere

Tanrıların değildi

Sizin yazdığınızdı kader fıtrat ölüm

Sizindi ucuza kapattığınız zulüm

Her yerde ben vardım

İşçi oldum fabrikalardan

Kolumu kaptırdığım

Çarkın dişlerini okudum…

Bize yasak bahar yaşamak

Bizi ısıtmaz mayıs güneşleri

Hep zemheri bize dört mevsim

Cehennem gibi tütmeyen bacalar

Utandım

Soğuklara kahreden helalimden

Parmaklarını üfleyen çocuklarımdan

Kanseri

Veremi

Zatüreyi okudum

Okudum ben

Merdim diyenlerin çıkar uğruna

Kuyruk salladığı

Onursuz puştları okudum

Okumuş yazmış

Beyni mercimek kalmış insanların

Bencil ruhlarını okudum…

Parmak izlerimi

Demir kafesleri

Bir önden bir yandan

Çekilmiş suretlerimi okudum

Sabıkalar yedim damgalı

Müebbet mahkûmlarını

İdam sehpalarını okudum

Velhasıl gülüm

Ölümü okudum ölümü..

Cevdet Vural

3  11 2022

…