Harbi olanların tek savaşı kendi hücresindedir ! | Mustafa Kemal Erdoğan

Ezildikçe yükselen bir mavi o,
kalbimde
derin sızıların
bıçakları
delerken bile ciğerlerimi
o’na bakıyor
ağlarken
gözlerim…

Çağ gelir çöl gider
acılar gerdana yüklenir durur
ecelini gördüğüm asker selamları
böğrümü deler…

Ama yine de
en gerçek
ve sahip olabildiğin
masumlar
örter uykularında
açık kalan düşlerini…

Bazen bittim kaldım derken
tutar derin bir maviden
söker alır sesini
kimseler bilmez bu kıyametin öyküsünü
herkes başka sancaklara
vardığını sanır
aldanır
kendi canın acımıyorsa da
bir bütünü olursun ay yıldızın da
ama
gerçek olan baharlarının
çiçeklerini de
her daim sulamalısın…

Allah inancıyla seviyorsan
meleklerin kanatlarına da
tutunabilmelisin
her şeye rağmen…

Gerçekci sevdaların içerisindeyken
bazı karanlıklar arka planda kalabilir
bu benim sevdamdandır
üzülürüm
yıkılabilirim de
ama
ayakta durmak zorundayım…

Severken birisini 33 üçünü de kaybetsen
tek gerçek vatanına
sarılabilmelisin
yıkılmak yok
birileri sevinir belki
mektuplarımda
hasret olsa da
ezilmek yok mavilere

Herkesin vatanı başkadır;
ben çok seviyorum kırmızı beyaz her ülküyü !