Hadi Gel Babam | Adnan Sökmen
(Cebimdeki şiirler)
Hani sen gelirdin ya…
Ellerinde fileler…
Koltuk altında gazeteler…
Koşar atlardım ya…
Kapıdan girince kollarına…
Hani sen!..
Öper sıkardın ya yanaklarımı…
Nane kokan nefesinle…
Söylerdin ya!..
Nasıl uslu çocuk olacağımı…
Ben sorardım ya!..
Bu ne?..
Bu ne?..
Bu ne? diye…
Usanmadan anlatırdın ya…
Bu şu…
Bu şu…
Bu şu diye…
Hani sen…
Usulca otururdun ya yatağımın ucuna…
Avuçların saçlarımda gezinirdi…
Dudakların mırıldanırdı hep…
Canım…
Bitanem…
Prensesim…
Güzel kızım diyerek…
Hani sen gülerdin ya…
Evimizi doldururdu kahkahaların…
Hâlâ dilimin ucunda…
Tıraş olurken söylediğin o şarkıların…
Bazen de…
İçten içe, gizlice ağlayışların…
Hani sen giderdin ya…
Beklerdim yolunu dönene dek…
Ama gelirdin, söz verdiğin gibi elbet…
Düşerdi yine payıma…
Bir çikolata ya da iki goflet…
Hani sen!..
Bak yine gittin sen…
Gel babam…
Kaç gün oldu…
Gel babam…
Gel…
İstemiyorum…
Olmasın cebinde gofletle çikolatam…
Komşular doluştu şimdi evimize…
Başı örtülü teyzeler mır mır bişeyler okuyor içten içe…
Ağlıyor annem…
Düğüm, düğüm hıçkırıklarla…
Soğan da doğramadı!..
Bu yaşlar niye!..
Hadi babam!..
Bak bekliyoruz seni…
Ben ve o aldığın kırmızı şapkam…
Anlamadım!..
En sevdiğini ayakkabılarını annem neden koydu kapıya!..
Yalınayak mı gittin yoksa…
Sen taaa oracıklara?…
Babam…
Yoksa sen!..
Yoksa sen!…
Gelmeyecekmisin artık yoksa sen?…
Hadi…
Hadi…
Hadi…
Gel babam…
Babammmmmm…
ADNAN SÖKMEN
—