Güzel günler gelecek | Adar Korkmaz
Birer
birer ölüp giden güzel günler yerine
Akla kara kardeş kardeş yaşıyorlar daha saçlarım
Nefes te alıyorum daha zoraki de olsa
Oysa zor olan değil miydi güzel dediğimiz
Güzelliğe gebe olan
Varsın rüzgar esmesin şimdi
Kımıldamasın yaprak
Hayallerimi yazıp miras bırakmak boynumun borcu
olsun…
Elbet bitecek
Her şey gibi zulüm eden de
Ettiren de tükenecek
Sokaklar bizim
Kenar mahalleler
Pazar yerleri
Sonra rüyasına daldığınız
O pembe panjurlu konduyu kimin yıkmaya gücü
yeter ki
“Siir olmaz bu sözlerden” diyordu
biri
Hele bi örgütlesin kelimeler
Hele bir safa dursunlar mısralarda
Hele sen o zaman gör heybetini alfabenin…
Sokak kapısını çalıyor biri
Içim heyecan doluyor birden
Içerimde sen
Bir zılgıt çekiyoruz birden
Sokak halay yeri
Düğün mü oluyor sahiden
Bir tebessüm
Gülüşünden suretimde aniden…
Son arzuhalini sorsan
“Sana doyamadım ya” diyen
O dilleri gülistan
O elleri narin
Azrailin elinden kurtarıp elini
Ellerimi onsuz bırakmayan
O sen
O senli hayalimi yazıp çocuklarımıza miras
bırakacağım işte
“Utanırım ” diyordun ya bi de
Asıl bunları bize çok görüp yaşatmayanlar
utanmalıyken
Utanmadan sıkılmadan
Bir bir yazıp
Her gün biraz daha ölüp giden akıllara nakş
edeceğim…
Balkondaki koltuğumdan doğrulup silkeleniyorum
Bu kadarı dökülüyor şimdilik geceye
Hasretimi hasretine armağan ediyorum
Hasretin hasretiyken cümlealemin
Günah deyip yaşayamadıkları
Günah deyip yaşatmadıkları
Ama içten içe de yandıkları hasretin
Hasretinin alnından öpüyorum sevdiğim
Adar Korkmaz