Dolar 34,4924
Euro 36,4926
Altın 2.947,93
BİST 9.031,82
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
Hatay 19 °C
Çok Bulutlu

Günün Kitabı | Deprem Öykülerinin Olduğu “Kör Bir Geceydi” Kitabı Raflarda | Ayşe Kaygusuz Şimşek

Günün Kitabı | Deprem Öykülerinin Olduğu “Kör Bir Geceydi” Kitabı Raflarda | Ayşe Kaygusuz Şimşek

Ayşe Kaygusuz Şimşek’in derlediği KÖR BİR GECEYDİ adlı “Deprem Öyküleri” kitabı ŞEYKİTAP’tan çıktı… Emeği geçen tüm yazarlarımızı kutluyoruz.

Günlerden 6 Şubat 2023, Saat 04.15…

Soğuk bir kış günü… Yerin altından bir homurtu geldi. Hayvanlar uyandı uykusundan, dağlar uyandı, ırmaklar uyandı, yollar uyandı. Uyanamadı insanlar. Kentler öldü. Her şey üç beş saniyede olupbitti… Ya da başladı…

Bir an da oldu her şey. On binlerce insan, on binlerce insanın sevdiği insanlar yer altında kaldı. Homurtu yuttu onları. Anılar, yaşanmışlıklar, fotoğraf albümleri, küçücük bebelerin oyuncakları, Gülfidan’ın en çok sevdiği fırfırlı elbise, Sıtkı Usta’nın nefret ettiği borç defteri, Hatice Hanım’ın kızı Kezban için hazırladığı çeyiz… Hepsi enkaz şimdi… Çığlıklardan bir sessizlik oldu sokaklar. Acı vardı, ölüm vardı, kan vardı, çaresizlik vardı, çıldırmak vardı, yağma vardı ama devlet yoktu yıkılan kentlerin sokaklarında. Sonra numaralar verildi onlara 19.233, 23.569, 45.349… Ölü numaraları. Şimdi sadece bir rakam artık onlar tozlu envanterler arasında. Çoğunun ölümü kayıtlı bile değil.

Şubatın altısıyla kar başladı. İnsanlar soğuk kar yağışı altında enkaz altında kalanları çıkarmak için sürekli koşturdu. Depremin ilk ve dört gününde devlet adına kimse yoktu. Yakın vilayetlerden bir kaç gelen dışında. Kar ve soğuk yani sıfırın altında yirmilerde insanlar dayanmaya çalıştı. Kimi araçlarında, kimi derme çatma çadırlarda. Çıkan cesetlerin çoğu soğuktan morarmıştı. Ölenlerin çoğu donarak ölmüştü yani.

Bir şunu diyen bir yazı ‘Derleyen: “Deprem Ayşe Kaygusuz/ Kör Bir Geceydi

Depremi edebiyata taşımak, edebiyatla yaraları sağaltmak mümkün mü? Acı bu kadar büyükken çok zor. Ama kaçınılası değil. Yine de edebiyatın, öykünün diliyle not düşmek, yarınlara bir şeyler fısıldamak, edebiyatın vefalı kollarında bir acıyı soğutmaya çalışmaktır edebiyatçının kalemiyle derdi.

Ayşe Kaygusuz Şimşek’in derlediği “Kör Bir Geceydi- Deprem Öyküleri” kitabında Adil Okay, Ali Günay, Ali Ozanemre, Ayşe Kaygusuz Şimşek, Beytullah Özilhan, Cemile Cereb, Edip Yeşil, Gıyasi Aydemir, Hatice Eroğlu Akdoğan, Hatice Elveren Peköz, İbrahim Alp, İsmet Alıcı, Mazlum Çetinkaya, Nargül Delice, Neriman Ağaoğlu, Ramazan Teknikel, Sadık Çil, Zeynep Yenen depremin öykülerini yazarak meşakkatli bir çalışmaya girmişler. Zor ve acıtan bir görev bu… Bir yazarın kaçınamayacağı bir sorumluluk…

“Kör Bir Geceydi” can yakan deprem öyküleriyle yüklü bir kitap…

 

Kaynak: Niçin Biz

 

Ayşe Kaygusuz Şimşek
Ayşe Kaygusuz Şimşek Kimdir? Tokat’ın Zile ilçesinin Çayır Köyü’nde doğdum. Babam, Turhal Şeker Fabrikası’nda işe başlayınca ailem ile Turhal’a yerleştim. İlkokulu ve ortaokulu burada okudum. 1980 Askeri Darbesi olunca okul hayatım bitti. 1981’de görücü usulüyle evlenip, Artova’nın Tanyeli Köyü’ne gelin gittim. Yolu, suyu, elektriği olmayan bir köydü. On üç yıl orada yaşadım, çiftçilik ve besicilik yaptım aile ile birlikte. Evlendiğim ilk yıldan itibaren günlük tutmaya orada başladım. Evliliğimden iki oğlum bir kızım oldu. 1995’in Ağustos ayında, eşinim işi dolayısıyla Turhal’a yerleştik. 1999’da, Tokat’ta Açık Öğretim Lisesi’ne kaydoldum. Ben henüz liseyi bitiremeden, Aralık 2002 içinde eşim hayata gözlerini kapattı. Uzun yol şoförüydü, kalp krizi geçirdi… O dönemde evli olan oğlum Turhal’da kaldı, diğer iki çocuğumla 2003’ün Şubat ayında Ankara’ya taşındım. Üç ay kadar halamızın yanında kaldık. Hem liseye devam ettim, hem de hayatımı kazanmaya çalıştım. Önceleri, Hüseyin Gazi’nin tarlalarından, bahçelerinden zerzavat toplayıp pazarlarda sattım. Unlu mamuller üretip satarak hayatımı kazandım. Bazlama, gözleme yapardı halam, ben de ona yardım ediyordum. Üç ay sonra kiraya çıktım. Kendim bazlama, gözleme, yufka, erişte, tarhana yapmaya başladım. Altı yıl sürdü bu işim. Lise eğitimimi 2003’te tamamladım. Üniversite de okumak istiyordum, ama bu hemen olamadı. Birgün gazetesinden Ali Rıza Cihan Abim gazetelerin üniversiteye hazırlık sorularını biriktiriyor, ben de üç günde bi gidip alıyordum onları. O soruları çözerek hazırlandım sınava. 2006’da, Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi Çalışma Ekonomisi ve Endüstüri İlişkiler Bölümü’ne başladım. İkinci sınıftan sonra beş yıl ara verdim. 2015’te tekrar geri döndüm ve 2018 güz dönemi mezunları arasında yer aldım. Şimdi yüksek lisansa başvuru yaptım ve ikinci üniversite için ön kayıt yaptırdım. Dört torunum var ve yaşantımı Ankara’da devam ettirmekteyim.
BİR YORUM YAZIN
ZİYARETÇİ YORUMLARI - 0 YORUM

Henüz yorum yapılmamış.