Gün Gülleri Yeşertecek | Gülsüm Coşkun
Tarihin mürekkebinden dökülüyor o eski mektupların salaş sevda kokuları
Saatler zamansız vuruyor dar sokakları anımsatan ay ışıklarına
Sarmaşıklar dolanıyor
Naftalin kokulu zamanlara
Eflatunu andırıyor her yer
Bakışlarım düştükçe düşüyor boşluklara
Duvar örüyor hüzün yüreğimin zindansı mahpushanesine
Dayanılmazlığındadır zaman şarabın kırmızısı ateşin ve aşkın
Darmadağın bir siyahi cümbüşü renktir üşüten geceler mavisini
Mevsimlerdir bir yaradır bıraktığın
Kanayan dudağımda amansız
Asırlardır iyileşemeyen
Gün gülleri yeşertecek
Hiç yaşayamadığımız oyunlarımız kalacak hafızalarımızda
Usulca dağılacak kör kuytulara sessizce sığınacağımız limanlar
Kaç çisedir kirpik uçlarımdan akıp parmak aralarında kaybolan
Gönül sayfamda kaç şiir sana gökkuşağını müjdeleyecek bir bilsen
Oysa mısralar öyle derin öyle yalnız ki
Dokunsan ağlayacak utancından