Gūn gelip diyeceksin | Habibe Dirican

Keşke bırakmasaydım ellerini…

O”gūn keşkelerde kalacağım…

Oysa temiz sevmiştim Seni

Masumca…

Kūçūk bir kız çocuğu gibi

Sığındım sana…

Çok ayazlarda kaldım,

Kırıp döktūler Gönūl kafesimi.

Uçmayı bilmeden kırdılar kanatlarımı.

Oysa çok temiz sevmiştim seni !…

Masum du gözlerim ,  ilk sende açtı

Baharın ilk açan gonca gūllūydūm…

Tek istediğim, būlbūlūm ol dedim.

Dikenlerim vardı biliyorum,

Sabret geçer diyordum !…

Oysa temizdi yūreğim…

Ben Seni çok masum sevdim !…

Hiç olmayan hayallerim vardı,

Her gördūğūm rūya kabustu…

“Göğsünde uyut, huzur orada ” dedim…

Belki gūzel hayal vardır diye umut ettim ,

Sen umutlarımı yok ettin !…

Biraz ısınmama izin verdin,

Sen de eller gibi beni sokağa atın….

Oysa ūşūyordum !…

Soğuktu Gurbet !…

Ayaz yemişti Yüreğim

Sadece vefa umdum .

Sen bana seherin ilk vaktinde geldin…

Hani kırılmazdı Kadın !…

Hiç bir erkeğe boyun eğme dedin,

Sen benim boynumu būktūn !…

Tomurcuk gūlū boynu būkūk bıraktın,

Olmacık insanlara gūlū koklatın,

Hani Senin Kıymetli’n dim !…

Şimdi beni çamura attın …

Oysa temiz ve masumdu gözlerim…

İlk Sende Açtı …

İlk Seni Sevdi…

Dokunmamıştı kimse gönūl kapıma,

Kırık dökūk yaralıydı…

Ilk merhemi Sen sūrdūn,

Kırdın gönlūmūn zincirini,

Sen oturdun…

Oysa şimdi kırdığın zincirlerde

Buz tutmuş Yūreğim!…

Neden sevdin? …

Neden kırdın?…

Oyuncak mı sandın ?…

Ben evcilikleri çoktan bıraktım,

Hayatı ben ufak yaşta öğrendim…

Ben sende çocuk olmak istedim.

Oysa Sen bende çocuk oldun,

Girdin hayatıma , zindanları bana bıraktın..

Oysa ben ayaz yemiştim!…

Şimdi ise bir avuç toprak oldum …

Bari gel de Selamı Oku!…

Kalmasın bu gariban bedenim,

Kimsesizler gibi!…

Bir avuç toprak da olsa ,

Gel de Sen Koy…

…

Habibe Dirican