Güle Renk Verdim | Asım Öztürk
Şiirevi
Sözcük uçurtmalarımı salıverdim geceye
Kara bulutlara değdi ellerim
Penceresiz çığlıkları sevdim,
Yaralı umutları bir de;
Açılmış tomurcuğun rüzgârına sordum
Yolumun yalçınına uçurumları,
Durup beklemedim
O geceden sonra
Hiçbir karanlığı;
Kalabalık ormanlar gibi
Omuzlarımda gelen günün sevinci,
Yangını önce gördüm
Külün durduğu yerden sonra
Çıkıp yürüdüm fırtınaya karşı
Giydiğim gömleğin düğmesi sedeftendi,
Dokunduğum her şeyi onlarla sevdim
Dostlarımı kucakladım
Coşkun bir ırmak gibi sardım içimdeki kayayı
Suyun da, yağmurun da
Öncesinde hep vardım
Kuraklığın dilinde gezindim
Güle renk verdim,
Kanayan sözcükler seçtim kendime
Dalıyla sallanıp duran karanfillerden kokular,
Yeşilin çağlayanından kopardım
Dostlarıma binlerce renk verdim,
Dilsiz zamanlardan çoğalttım
Aleve düşen demirin sesini,
Can evimi direncin kıvılcımıyla tutuşturdum
Sevgilerin, sevdaların içinden
Ben geldim.
ASIM ÖZTÜRK
5.2.2017