Elmalı Oluk Güzellemesi

|Gülsüm Cengiz|

Babama

Çürümüş yosun kokuyor deniz

ölü balıkları taşıyor dalgalar

mavi değil gökyüzü

beyaz değil bulutlar

ilkyazda İstanbul’da.

Oysa bilirim şimdi hala

çok uzakta, Toroslarda

bir su kaynar

bir bağın kıyısında.

Toplayıp binbir otun kokusunu

dağların yamacından

fışkırır berrak ve soğuk.

Adı Elmalı oluk.

Güneşin yedi rengi,

parlar dibindeki kumlarda,

oynaşır çakıl taşlarıyla.

Bir elma düşer ansızın

başındaki ağaçtan

dalgalanır sular,

bozlaklar havalanır telaşla

kızılcıkların arasından.

Bırakır kaynağını su

yürür usul usul,

küçücük bir dere olur

çimenlerin arasında.

Papatyaları okşar geçerken

su nanelerini, yarpuzları.

Ağlatır mine çiçeklerini

yükseklerden dökülürken,

kaçışır kelebekle

r

gizemli kuytulara.

Bir çocuk fırıldak yapar

ısırdığı elmayı,

döner elma suyun akışında

çocuk güler yaşama.

Yorulur coşup taşmaktan

kaya diplerinde

durup dinlenir.

Gölgesi düşer üstüne

yemyeşil ağaçların,

bir kız saçını tarar

bakıp sudaki suretine.

Burada yüzyıllardır

sanki hiçbir şey değişmemiştir.

Kim bilir / belki

bir zamanlar eğilip yüzüne,

bu suda seyretmiştir

Narkissos güzelliğini;

belki burada dönüştü

defne dalına Daphne

Apollon’dan kaçarken…

Yapma çiçekler açıyor vazolarda

ağaçlar yeşil değil

kömür tozlarını taşıyor rüzgar

kuş ölüleri çatılarda,

zehir yüklü bulutlar.

Oysa bilirim şimdi hala

Toroslarda

gök ekinlerin üstü

masmavi bir gökyüzü,

güneş altın tozlarını serper

doruktaki karlara.

Dingin bir dağ rüzgarı,

dolaşır çamların arasında,

katıp önüne

defne, mersin kokularını

yayılır ovalara.

Açılır da koyaklarda

sere serpe

binbir renkli dağ çiçeği

-nergisler, müşkülümler

sümbüller, menekşelernakış olur genç kızların

hünerli ellerinde.

İniyor beton kentin üstüne

kuşku dolu bir gece.

İnsanların umutları

çalınıyor bir yerlerde.

İstanbul ki bir ülke,

sesini ve türküsünü yitirmiş.

Oysa bilirim şimdi hala

Toroslarda

kıvrak ezgiler dolanır

kıl çadırların arasında.

Yayık döver bir yörük gelini.

Yeni sağılmış süte katık edilir;

bakır sahanda yumurta,

bakraçta ayran,

çanakta dut pekmezi

ve yaşama sevinci.

Bilirim şimdi hala

çok uzakta Toroslarda

Akdeniz’in kucağında,

Elmalı oluk kadar güzel

çocukluk düşlerim gibi temiz

sevdalar vardır kirlenmemiş.

Ah, el değmemiş o ülkede

yaşam buldu yüreğim.

İşte bundan dolayı hala

umut doludur içim,

ve sevgiyle bakarım yaşama.

1990-1996

Şiir Gülsüm Cengiz; “Akdeniz’in Rengi Mavi kitabından.”